Tovershart

Artemis wil rust, maar toch ook een hart dat fel klopt en dat laatste is ze kwijt sinds de breuk met Jurre.
De tijd zal het uitwijzen is hier vooral van toepassing. En die tijd krijgen ze beide om hun leven even terug op orde te krijgen en dan is er die nieuwe gehoopte kans. Beide begrijpen ze heel goed dat er gepraat & geluisterd zal moet worden met en naar elkaar toe, met de nodige ruimte en grenzen.
Er blijven factoren in en rond hun leven opduiken die het hen niet makkelijk zullen maken . Het zal hun juist sterker maken , doen groeien en doen houden van zichzelf & elkaar.
Rovers hart is het tweede deel van de Hartendief trilogie. In dit deel was er een spanningsveld die constant aanwezig was, wat je als lezer enorm triggerde. Je weet wat er eerder al is gebeurt en misschien nog gaat/zal komen. Ook tussen de twee personages geeft het met tijden de nodige vonken en vuur. Die twee uitersten die elkaar aanvullen of juist versterken op allerlei vlakken geven mooie fragmenten. Het steamy gehalte is sterk aanwezig, hier komt de ervaring en de generatie kloof zeer mooi naar voor. Het maakt het realistisch, puur en warm.
Het mooiste is in dit deel hoe Jurre, Artemis haar vleugels leert gebruiken, leert uitspreiden, laat vliegen en een eigen nest weet te maken.
Emma Anna weet weer zo diep en fijn de juiste gevoeligheids snaren te raken bij je als lezer. Alsook bepaalde begrippen tegenover elkaar durft te zetten, ze af te laten wegen en een besluit in te laten nemen. Als lezer maak je ook die keuzes en krijg je hierdoor bevestigingen of nieuwe inzichten.
De schrijfbenadering is er eentje die direct te linken is aan de auteur. Dat geeft vertrouwen, rust en de juiste vinnigheid bij het lezen.
Het einde, laat me weer zo uitlijken naar het vervolg en toch ook een beetje gezond beduusd achter. Komaan hartendiefjes, jullie kunnen het in “hartsvlucht”!

4 sterren

@missp_her_books_read