Een pareltje, verstopt in een doolhof

Louis de Bernières (1954) heeft vier maanden in het Britse leger gezeten, heeft lesgegeven in Colombia en heeft er zelfs als cowboy gewerkt. Nu woont hij in Norfolk en schrijft hij romans. Hij kreeg voor Het vrouwenleger van senor Vivo de Commonwealth Writers Prize – Best Book Eurasia 1992. Zijn bekendste werk, Kapitein Corelli’s mandoline, is in meer dan twintig landen vertaald. Alleen al in Engeland zijn er een half miljoen exemplaren verkocht. In Het stof dat van dromen valt, een boek dat zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog, introduceert de auteur de personages die ook voorkomen in zijn laatste roman: Nog zoveel om voor te leven. 

Met de Eerste Wereldoorlog als decor van de voorganger van Nog zoveel om voor te leven, is het logisch dat de nieuwe roman zich afspeelt in de periode na deze oorlog. De roman gaat niet alleen over de jaren na de oorlog, maar ook over de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Aan het eind van het boek maken we zelfs nog een klein stukje van de oorlog mee.

Het verhaal gaat voornamelijk over verpleegkundige Rosie en RAF-piloot Daniel Pitt. Na de gebeurtenissen in Het stof dat van dromen valt besluiten ze met hun dochtertje Esther met de boot naar Ceylon te gaan, een gebied dat ooit van de VOC was en later is afgestaan aan de Britten. Hier beginnen zij een nieuw leven op de plantages. Wat lijkt op een luizenleventje, waarin ze hopen de oorlog en de trauma’s achter zich te laten en een zorgeloos leven op te bouwen, blijkt een leven vol bedrog en ze realiseren zich dat het nieuwe leven niet zo romantisch is als ze hadden gehoopt.

Het boek barst van de personages. In het begin gaat het verhaal vooral over Daniel en Rosie, maar later ligt de focus alleen nog op Daniel. Hij wordt echter vergezeld door een leger van bijstanders, die allemaal hun eigen rol spelen en soms ook eigen verhaallijnen krijgen. Het zijn zóveel personages, dat het soms lastig is om het allemaal nog goed te volgen. Er zijn zelfs personages waarvan je achteraf nog geen flauw idee hebt wie ze nou precies waren en wat ze hebben bijgedragen aan het verhaal.

De manier waarop het verhaal wordt verteld, maakt het niet makkelijker. Zo zijn er hoofdstukken waarin er een alwetende verteller aan het woord is, maar er zijn ook stukken waarin een minder belangrijk personage ineens begint te vertellen. Zo krijgt de minnares van Daniel enkele hoofdstukken en één hoofdstuk wordt verteld vanuit het perspectief van een weeskind dat per ongeluk verwekt is. Hoewel deze vertelwijze misschien een artistieke keuze was van de schrijver, levert het niet de meest fijne en overzichtelijke leeservaring op.

Toch zit er in dit doolhof van verhaallijnen en vertellers een mooi verhaal verstopt. De nasleep van een oorlog wordt goed weergegeven en als lezer voel je de beknelling van de omgeving van de personages. Het is knap hoe de schrijver de illusies van een nieuw leven in een vreemd land laat zien. Bij het lezen van dit boek, komt het verleden ineens angstaanjagend dichtbij.

Nog zoveel om voor te leven is een roman voor degenen die geïnteresseerd zijn in het koloniale leven en in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Het is een boek voor lezers die niet bang zijn om te maken te krijgen met een wirwar aan vertellers en verhaallijnen, voor lezers die graag op zoek gaan naar het pareltje in een doolhof.