Een beperkte wereld

Meisje is een volwassen vrouw of eigenlijk heel veel volwassen vrouwen die elk een eigen stem van binnen hebben die ‘Meisje’ heet. Meisje loopt tegen alledaagse problemen aan waarin iedereen zich van tijd tot tijd kan herkennen, van kleine tegenslagen als een vlek aardbeienjam op je jurk, het even niet meer weten, tot een te vol hoofd hebben waardoor al je aandacht versnippert.

Marjon Sarneel (schrijfster ) en Judith Zijtregtop (illustrator) maakten samen dit prentenboek voor volwassenen. Een prentenboek dat bestaat uit vijftien 1-minuut verhalen met elk een bijpassende illustratie waarin elementen gebaseerd op Mindfulness en het Omdenken zijn terug te vinden. De vertelsels zijn opgebouwd in korte heldere zinnen, de illustraties zijn luchtige schilderingen waarbij soms gebruik wordt gemaakt van een collagetechniek.

De makers lijken uit te gaan van de gedachte dat een prentenboek automatisch betekent dat de inhoud kinderlijk neergeschreven moet worden, maar een verhaal kort en sterk schrijven bereik je niet louter door woorden te verkleinen en de voorbeelden en metaforen sterk te versimpelen. Zo laat Sarneel in een Hollands aandoend bos rustig een nijlpaard naast een hert en een mol een rol spelen. Natuurlijk is in een fantasie alles mogelijk, maar het voegt aan het onderliggende probleem niets toe om ineens een giraf of een nijlpaard te laten opkomen in een verder gewoon bos. Tel daar het inconsequente gebruik van dieren als metafoor bij op en het gaat aan alle kanten rammelen en de boodschap ontkrachten.

Dat de verhalen zo kort zijn kan uitdagen tot dieper nadenken maar daarvoor mist het toch te veel diepte en gelaagdheid en bevat het te veel open deuren. Opvallend is verder de frictie tussen de volwassen kant van Meisje -die ‘poetsdag’ heeft , bezoek krijgt waar ze een taart voor bakt of bezig is met tuinonderhoud- en haar onvolwassen kant waarbij ze terugvalt in zeer kinderlijk taalgebruik dat zelfs voor een jong kind ongezond aanvoelt. Zo heeft Meisje op een gegeven moment een belangrijke afspraak (dat is ook de titel van het verhaal), waarin ze haar voorbereidingen beschrijft voor deze afspraak:

'Het meisje haast zich door haar huisje. Ze heeft haar lange haren al gewassen, die zijn zelfs al bijna droog. Gelukkig, want ze moet op tijd zijn voor haar belangrijke afspraak. In haar slaapkamer opent ze de kast.
Jurkjes en rokjes hangen keurig op een rij.'

De in volwassen taal verwoorde ‘belangrijke afspraak’ en direct daarna het terugvallen in zeer kinderlijke bewoordingen als huisje, jurkjes en rokjes schuurt. Ook een jong kind woont in een huis en niet een huisje en heeft jurken en rokken in haar kast. Het boek staat vol met dit soort momenten en verkleinwoorden, dit maakt het tot een onvolwassen boek voor volwassen vrouwen.

Naast elke vertelling staan de illustraties van Judith Zijtregtop, ze missen wat kracht en vaardigheid en blinken niet uit in originaliteit en uitvoering. De gezichten van Meisje zelf zijn erg primitief en oppervlakkig, de dieren zijn met meer gevoel neergezet. Overigens zijn ze wel passend bij het geheel, het is merkbaar dat ze de schrijfster goed aanvoelt en met haar op één lijn zit.

In het slotverhaal beschrijft Marjon Sarneel hoe ze is gekomen tot het maken van dit boek. Hoe ze in haar leven druk is met poetsen, boenen, wieden, koken. Hoe de dagen haar door de vingers glippen terwijl ze vergeet te eten en te drinken, aandacht te hebben voor de dingen om haar heen. 

'En dan, in het maanlicht, ziet ze in een hoek een pen op de vloer liggen. Ze bukt zich en raapt de pen op. Zonder na te denken grijpt ze een schrift en begint te schrijven. Zomaar, in het wilde weg.
Het is geen dagboek, geen boodschappenlijstje, geen brief, geen verhaal. Het is het allemaal tegelijk.
Haar pen vliegt over het papier. Ze merkt niet hoe de maan langs de hemel schuift, want ze heeft woorden teruggevonden die ze lang geleden had gekend.'

Hiermee schreef ze een heel persoonlijk boek en geeft ze de lezer een inzicht in hoe zij via haar innerlijke stem ‘Meisje’ met haar problemen omgaat. Je moet je hierin herkennen om met dit boek uit de voeten te kunnen, wat het boek slechts toegankelijk maakt voor een klein publiek.