Dahmer liet mij niet meer los

Zou ik dit boek ooit spontaan hebben opgepakt als ik het niet cadeau had gekregen?
Nope! Seriemoordenaars hebben nou niet speciaal mijn aandacht. Maar eenmaal begonnen heb ik het van A tot Z gebiologeerd zitten lezen. En kijken! Want dat tekenwerk... top! De stijl vind ik geweldig en past perfect bij het verhaal, de tijdgeest en het personage Dahmer!

De jonge Dahmer, bleef een paar dagen in mijn hoofd hangen. Een jongen die de spoken en demonen in zijn hoofd niet meer kon verdringen of beteugelen. Ongezien en ongeholpen verliest hij zich volledig in een compleet onvermogen. Hadden dingen anders kunnen zijn voor Dahmer, was er nog iets te ontwarren geweest als hij op tijd was gezien?

Jeffrey Dahmer, de seriemoordenaar –ff googlen voor de details– zat namelijk ooit bij Derf Backderf in de jaren '70 op high school in Ohio. Samen in de klas, met een groepje andere jongens hangen in de kantine, rondrijdend in auto's... inclusief alle ongemakkelijke momenten die pubers hebben... Wat het verhaal bijzonder sterk maakt is dat er nergens een opgepoetst plaatje met goodguys/badguys wordt neergezet. Niemand was een held.

Al met al levert Mijn vriend Dahmer een zorgvuldig en uiterst goed gedocumenteerd portret op van de jongen die Dahmer ooit was, waarbij de uitgebreide aantekeningen achterin een waardevolle aanvulling vormen. Respectvol naar alle betrokkenen.

'Die avond in Ohio die ene impulsieve avond. Sindsdien was niets meer normaal. Het bezoedelt je hele leven. Nadat het gebeurd was, wilde ik gewoon proberen zo normaal mogelijk te leven en het weg te stoppen, maar zulke dingen blijven niet weggestopt.'
–Jeff Dahmer, 1991

Voor een inkijkje : klik hier