Warm en sfeervol, maar iets te veel willen verklaren

3,5 *
Miguelanxo Prado weet prachtig de verwarrende geestelijke wereld van Fidel weer te geven. Fidel is vaak de weg kwijt in zijn hoofd en leeft zijn eigen werkelijkheid. Een magische onderwaterwereld en niet geleefde levens waarin hij zijn onzekerheden en verlangens tegenkomt. Ontroerend vond ik zijn kwetsbaarheid, zijn mildheid en zijn wachten op de zingende walvissen als de ardalén blaast.

Prado's tekenwerk is sfeervol en warm van kleur en hij heeft zich uitgeleefd in prachtige karakterkoppen, echt geweldig!

Maar ergens slaat Prado voor mij ook de plank wat mis. Hij wil te veel verklaren en de lezer te veel sturen. Zijn verklaringen en toevoegingen zijn simpelweg al te nadrukkelijk aanwezig en een deel daarvan had wat mij betreft echt achterwege kunnen blijven. De typografie en keuze van papier vond ik niet goed passen bij het verder goed verzorgde boek.

Dit is een boek dat ik direct nog een keer las, maar dan zonder de meeste zijpaden, die zijn namelijk los tussen de strip gevoegd en zo hield ik een prachtige beetje surrealistische graphic over die dan zijn 4 sterren meer dan waard is.

'De herinneringen komen en gaan, zonder dat ik ze kan plaatsen. Ik weet nooit zeker in welke volgorde ze horen te staan. De namen en gezichten dansen voor mijn ogen. Het is alsof het boek van mijn leven uit elkaar gevallen is en ik alleen nog maar een stapel bladzijden overheb die ik niet opnieuw zou kunnen ordenen. Soms is het zelfs alsof die herinneringen niet van mijn zijn. Ik ben er niet eens zeker van wat fantasie is en wat ik me echt herinner.'