Lezersrecensie
Taal = leuk!
Heerlijk dit! Ik vind taal iets heel geweldigs, ik blink er niet in uit, maar, taal = leuk.
'Sinds 1997 worden delen van Tiengemeten 'teruggegeven' aan de natuur. Die teruggegeven delen van Tiengemeten zijn leeg en drassig. Typisch zo'n landschap waar je een enthousiaste bioloog verwacht die opduikt om te zeggen: 'Het lijkt alsof er niet veel is, maar kijk eens hier bij je voeten: het moraskreukelstronkje! Dat is hartstikke zeldzaam en trouwens ook belangrijk voor deze biotoop!'
Wie geen enthousiaste bioloog is, zal na een verblijf op Tiengemeten moeten concluderen dat de eerste bewoners van wat tegenwoordig Nederland is, hier alleen uit bittere noodzaak zijn komen wonen. Zij waren gelukszoekers. Misschien waren ze van andere plekken verjaagd. Misschien was er op andere plekken nog minder eten.
Eenmaal hier moesten ze, met de enkels in de modder, elke dag vissen. 's Nachts sliepen ze in vochtige onderkomens. Als het gelukt was om wat natte takken in de fik te krijgen, als ze een kort moment droge voeten hadden, dan zullen deze eerste bewoners elkaar hebben aangekeken om te verzuchten: 'Hèhè.'
'Hèhè' is misschien wel het meest Nederlandse woord dat er is, en de meeste Nederlanders zullen het niet eens een woord vinden. Het is meer een soort kreun, iets wat per ongeluk uit je longen langs je stembanden ontsnapt als je je omdraait in je schapenvacht, op je terp.'
'Sinds 1997 worden delen van Tiengemeten 'teruggegeven' aan de natuur. Die teruggegeven delen van Tiengemeten zijn leeg en drassig. Typisch zo'n landschap waar je een enthousiaste bioloog verwacht die opduikt om te zeggen: 'Het lijkt alsof er niet veel is, maar kijk eens hier bij je voeten: het moraskreukelstronkje! Dat is hartstikke zeldzaam en trouwens ook belangrijk voor deze biotoop!'
Wie geen enthousiaste bioloog is, zal na een verblijf op Tiengemeten moeten concluderen dat de eerste bewoners van wat tegenwoordig Nederland is, hier alleen uit bittere noodzaak zijn komen wonen. Zij waren gelukszoekers. Misschien waren ze van andere plekken verjaagd. Misschien was er op andere plekken nog minder eten.
Eenmaal hier moesten ze, met de enkels in de modder, elke dag vissen. 's Nachts sliepen ze in vochtige onderkomens. Als het gelukt was om wat natte takken in de fik te krijgen, als ze een kort moment droge voeten hadden, dan zullen deze eerste bewoners elkaar hebben aangekeken om te verzuchten: 'Hèhè.'
'Hèhè' is misschien wel het meest Nederlandse woord dat er is, en de meeste Nederlanders zullen het niet eens een woord vinden. Het is meer een soort kreun, iets wat per ongeluk uit je longen langs je stembanden ontsnapt als je je omdraait in je schapenvacht, op je terp.'
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Moira
Gesponsord
Een moeder zal alles op alles zetten om haar zoon vrij te pleiten, maar is hij wel zo onschuldig als ze denkt? Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
