Terug naar de jaren '90

'1997. Last days of summer, baby.'

Twaalf bladzijden om mee op het station te staan, in de trein te stappen, zonder een woord terug te keren in de traagheid van de tijd van de late jaren '90. De potloodtekeningen van Ward Zwart zijn erg expressief en schets-achtig, zelden heb ik tekeningen zo vol van alle onderliggende emoties gezien. Zo betrokken. Zo mooi ook! Ik kan dat slecht in woorden vangen.

Jongensdromen waar de breekbaarheid/kwetsbaarheid vanaf spat. Ward Zwart en Enso Smits moeten elkaar goed verstaan hebben om zo'n boek als dit te maken. Als lezer moet je een oog hebben dat de tijd neemt om te zien, ik kon niet anders dan ervan houden. Van alles!

NB Een beetje als zo'n arthouse film dat je in dat kleinste zaaltje nog bijna in je eentje zit te kijken en de beelden je daarna niet meer willen loslaten. Zo'n boek.