Dave McKean overspeelt zijn hand

Beeld ★★★★★
Tekst ★★

Het gaat me aan mijn hart als ik zie hoe Dave McKean hier zijn eigen hand overspeeld heeft. Hij moet zelf duidelijk voor ogen gehad hebben wat hij wou vertellen en het is mooi als je als schrijver niet álles vertelt, maar ruimte laat aan de lezer om zelf te interpreteren, maar het is ook een kunst om dat goed te kunnen.
Normaal heeft Dave McKean altijd een kapstok om zijn werk aan op te hangen, een verhaal van Neil Gaiman, een opdracht van 14-18 NOW enz. en dit keer wou hij denk ik het eens helemaal zelf doen, maar het verhaal kwam domweg niet los van het papier. Prachtige woorden ook, passend in de 19e eeuw, maar hij maakte er geen leesbaar geheel van, ook hier een overspelen van zijn hand.

Wat overbleef is een waar kunstwerk in beelden. Wat kan die man tekenen, schilderen, plakken/knippen, stijlverschuivingen inzetten... en dat alles op het hoogste niveau. Hij zet alles in en hier slaagt hij wèl om dat over te brengen. Dat was genieten!

'Never stay in one place long enough to become that place.'