Lezersrecensie
Wat willen we zien, wie zijn we werkelijk?
Het artwork in dit boek is werkelijk prachtig en een puur staaltje kunst en vakmanschap, maar wat heb ik tijdens het lezen lang gehoopt dat het verhaal wat meer van de grond zou komen. '256 pages, with 878 images in the final book, but many more drawn. The book took a total of 8 years. 1 hour 20 minute drawing time per image, 7 images per day. And more than 144 pencils — I bought my favourite pencils in a delightful dozen dozen.' Dat zijn de cijfers achter al die prachtige afbeeldingen in deze graphic novel, ik vond ze zo mooi dat dit alleen al de reden was om het aan te schaffen. Het is precies een mix waar ik van hou, potloodtekeningen met een grafische touch en subtiele inkleuring.
Anna Mill, architectonisch designer en illustrator, en Luke Jones, architect en hoogleraar, vroegen zich af welke plaats de digitale vooruitgang in de nabije toekomst in ons leven in zou nemen. In de tijd dat ze aan dit boek werkten, zagen ze de wereld langzaamaan meer en meer veranderen en vormden zo hun eigen fictieve wereld in de niet eens zo verre toekomst.
Anna Mill vertelt in een interview over hoe het idee voor het boek ontstond en over de acht jaar die het duurde om dit uit de hand gelopen project af te ronden:
'This project came about as a real collision of interests; a love of drawing and stories, and a fascination with cities, spaces and objects, and a combined anxiety and excitement about technology and the future. Over the eight years we worked on the book, it became increasingly clear that large parts of human life were migrating from our homes, streets, pubs into online spaces. These digital spaces were developing characteristics of their own, some are gritty, weird or dangerous, some are polished and exclusive. In this way, the internet has become a digital mirror of our society. We wanted to make a story that explored what might happen in the near future, when those online spaces break free from the screen, and return, changed, to the physical world — submerging the solid streets we’ve always known behind capricious, shifting digital layers and the internet engulfs the city.'
Ook vertelt ze daarin dat het zwaarste onderdeel van hun project het feitelijke schrijven van het verhaal was. Ze hadden van alles bedacht om het verhaal van de grond te krijgen en wat vind ik het ontzettend jammer dat ze daar evenzogoed minder in geslaagd zijn. Ze hebben zich iets te veel vastgedraaid in het technische aspect, wat zeer gedetailleerd is en als je in die wereld werkt ook relevant, maar als lezer miste ik gelaagdheid en een bepaalde overview in het verhaal. Hoe ziet de maatschappij waarin we ons bevinden er eigenlijk uit, wie is er aan de macht, is er nog vrijheid of enkel een schijn van vrijheid? Wat vinden de hoofdpersonen van de wereld waarin ze leven, voelen ze zich nog persoonlijk met iemand verbonden, zijn ze nog iets anders dan computer scientist?
Uiteindelijk heb ik de dag nadat ik het uit had, het boek opnieuw opengeslagen en de spaarzame tekst gelaten voor wat die was, de beelden en mijn verbeelding laten spreken. Dat werkte geweldig en gaf het boek de dimensie die ik bij eerste lezing miste. Het leverde me een hoop filosofische vragen op en dat was precies waar ik in eerste instantie naar zocht. Waarom worden zo veel mensen gelukkig van oppervlakkigheid en het uit de weg gaan van een werkelijke verbinding met de mensen en de dingen om hen heen? Waarom is de diepste wens van de mens maakbaarheid? Ook al weet iedereen dat het ware geluk daar niet in te vinden is? Wat gebeurd er in de wereld waar we af en toe al een glimp van zien? Wat doe ik met het enorme gevoel van beklemming dat dit boek oproept, omdat eigen keuzes ons ontnomen zullen worden. Heel actueel, juist nu in deze corona-crisistijd en ook wat me nu het meest bezig houdt. Zullen de maatregelen die nu genomen worden gewoon worden? Zal in het kader van het hoogste doel dat wat ik het belangrijkst vind, warmte, voor elkaar zorgen, elkaar troosten, zal menselijk fysiek contact ontmoedigd worden en publiekelijk verdwijnen?
Want in feite is dat het thema van dit boek. Dat wat je visualiseert zich transformeert als een mooie filter over een lelijke realiteit. Als je naar de afbeeldingen kijkt zie je een holle wereld vol consumptie, aftakeling, pillen voor emotionele balans, overgewicht, maar met het juiste filter zijn we ineens allemaal de meest interessante mensen op aarde. Tenminste dat is wat we willen zien, niet wie we werkelijk zijn.
Anna Mill, architectonisch designer en illustrator, en Luke Jones, architect en hoogleraar, vroegen zich af welke plaats de digitale vooruitgang in de nabije toekomst in ons leven in zou nemen. In de tijd dat ze aan dit boek werkten, zagen ze de wereld langzaamaan meer en meer veranderen en vormden zo hun eigen fictieve wereld in de niet eens zo verre toekomst.
Anna Mill vertelt in een interview over hoe het idee voor het boek ontstond en over de acht jaar die het duurde om dit uit de hand gelopen project af te ronden:
'This project came about as a real collision of interests; a love of drawing and stories, and a fascination with cities, spaces and objects, and a combined anxiety and excitement about technology and the future. Over the eight years we worked on the book, it became increasingly clear that large parts of human life were migrating from our homes, streets, pubs into online spaces. These digital spaces were developing characteristics of their own, some are gritty, weird or dangerous, some are polished and exclusive. In this way, the internet has become a digital mirror of our society. We wanted to make a story that explored what might happen in the near future, when those online spaces break free from the screen, and return, changed, to the physical world — submerging the solid streets we’ve always known behind capricious, shifting digital layers and the internet engulfs the city.'
Ook vertelt ze daarin dat het zwaarste onderdeel van hun project het feitelijke schrijven van het verhaal was. Ze hadden van alles bedacht om het verhaal van de grond te krijgen en wat vind ik het ontzettend jammer dat ze daar evenzogoed minder in geslaagd zijn. Ze hebben zich iets te veel vastgedraaid in het technische aspect, wat zeer gedetailleerd is en als je in die wereld werkt ook relevant, maar als lezer miste ik gelaagdheid en een bepaalde overview in het verhaal. Hoe ziet de maatschappij waarin we ons bevinden er eigenlijk uit, wie is er aan de macht, is er nog vrijheid of enkel een schijn van vrijheid? Wat vinden de hoofdpersonen van de wereld waarin ze leven, voelen ze zich nog persoonlijk met iemand verbonden, zijn ze nog iets anders dan computer scientist?
Uiteindelijk heb ik de dag nadat ik het uit had, het boek opnieuw opengeslagen en de spaarzame tekst gelaten voor wat die was, de beelden en mijn verbeelding laten spreken. Dat werkte geweldig en gaf het boek de dimensie die ik bij eerste lezing miste. Het leverde me een hoop filosofische vragen op en dat was precies waar ik in eerste instantie naar zocht. Waarom worden zo veel mensen gelukkig van oppervlakkigheid en het uit de weg gaan van een werkelijke verbinding met de mensen en de dingen om hen heen? Waarom is de diepste wens van de mens maakbaarheid? Ook al weet iedereen dat het ware geluk daar niet in te vinden is? Wat gebeurd er in de wereld waar we af en toe al een glimp van zien? Wat doe ik met het enorme gevoel van beklemming dat dit boek oproept, omdat eigen keuzes ons ontnomen zullen worden. Heel actueel, juist nu in deze corona-crisistijd en ook wat me nu het meest bezig houdt. Zullen de maatregelen die nu genomen worden gewoon worden? Zal in het kader van het hoogste doel dat wat ik het belangrijkst vind, warmte, voor elkaar zorgen, elkaar troosten, zal menselijk fysiek contact ontmoedigd worden en publiekelijk verdwijnen?
Want in feite is dat het thema van dit boek. Dat wat je visualiseert zich transformeert als een mooie filter over een lelijke realiteit. Als je naar de afbeeldingen kijkt zie je een holle wereld vol consumptie, aftakeling, pillen voor emotionele balans, overgewicht, maar met het juiste filter zijn we ineens allemaal de meest interessante mensen op aarde. Tenminste dat is wat we willen zien, niet wie we werkelijk zijn.
1
Reageer op deze recensie
