Alleen al om dit ene gedicht

Het heeft wat zo'n oude uitgave uit de jaren '60, in dit geval een eerste druk uit 1966. Ik hou van het design, maar ook hoe er zichtbaar progressief werd omgegaan met spelling zoals geen hoofdletters en het verschijnen in een oplage van 7000 eksemplaren.

Ik koos deze bundel, omdat het gedicht van de titel een van mijn lievelingsgedichten is. Dat blijft zó mooi! Ik zet het na dit eerste andere, ook mooie, gedicht uit deze bundel voor wie dat graag ook nog even wil lezen.

Eerste andere gedicht–

dit is de laatste avond dat wij spreken,
want dit vertrek duldt geen geluid
dan van de mond het zoete breken.

het wrijven tussen huid en huid
doet alle woorden in jou groeien;
mijn warme adem wist ze uit.

verhevig het bewegen
en leg het spreken stil
tot alles is verzwegen.

vervang het woord door een gebaar
en spreek niet meer want wat
gesproken is, is niet meer waar.

& een lievelingsgedicht–

mijn moeder is mijn naam vergeten,
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
hoe moet ik mij geborgen weten?

noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

voor wie ik liefheb, wil ik heten.

–Neeltje Maria Min (Bergen, 1944)