Wat zal meneer Mes vandaag met Kipje doen?

Sidderend ligt Kipje te wachten in de ijskast. Op zijn vaardige handen. Wat zal Meneer Mes vandaag met haar gaan doen? Zal hij háár klaarmaken? Of geeft hij de voorkeur aan een bos radijs? En zal het hem lukken zich te bevrijden van de verderfelijke invloed van ‘Mevrouw Kind’ (Julia Child)? Als u nu al afhaakt, kunt u de rest van dit kookboek gevoeglijk overslaan.
Een grote kookwinkel verspreidde ooit een boekje ter gelegenheid van hun zoveel-jarig bestaan. Wat mij vooral is bijgebleven is het verhaal over SM-liefhebbers uit de verre omtrek, die hun speelkamers hadden ingericht met het assortiment van deze gerenommeerde kookwinkel. Het verband tussen het één en het ander is dus niet alleen F.L. Fowler (P. Vogelaar) opgevallen.
Dit boek wekt vooral de indruk, mee te willen profiteren van het enorme verkoopsucces van Vijftig tinten grijs. Volgens de omslag "Reeds meer dan 250.000 ex. verkocht in de VS" is dat ook aardig gelukt.

Het boek is in drie hoofdstukken verdeeld; 'Het kakenestje' (sic) bevat recepten voor in haar geheel gebraden kip. 'In stukken - Kippenbillen en - borsten' spreekt voor zich. 'Wilde vogels – Technieken voor gevorderden' bevat recepten voor hele kip en voor kipstukken. Je zou hier geavanceerde snijd- en ontbeentechnieken verwachten, maar die ontbreken. De recepten zijn soms voor 2 tot 4, soms voor 6, soms voor 8 personen. Ieder recept wordt voorafgegaan door korte verhaaltjes met titels als Jaloers Kippetje, Bind me op en Druppende Dijen. Voor toon en stijl geldt hetzelfde als voor SM: je moet ervan houden.
Recepten hebben huis-tuin-en keukennamen als ‘Gebraden kippendijen met zoetzure uien’. De index is in feite niets anders dan een inhoudsopgave (die ontbreekt); gewoon de namen van de recepten in de volgorde waarin ze in het boek voorkomen.
Geheel in de lijn der verwachtingen valt het woord voedselporno. Dit is te veel eer voor de foto’s. Die zijn aantrekkelijk, maar niet spectaculair.
De schrijver geeft geen menusuggesties. Soms wordt een bijgerecht voorgesteld, óf radijssalade, óf krieltjes. Heel Amerikaans: It’s the meat, stupid.
Ondanks de input van Mevrouw Kind zijn de recepten sowieso Amerikaans georiënteerd, met veel zoete marinades. Ze moeten dus vaak ruim van tevoren worden voorbereid.

En nu.. het recept
Breng de boter maar, oftewel;
Gebakken kippenborst met aromatische bruine boter en hazelnoten, voor 2 tot 4 personen

1 theelepel korianderzaadjes
2 kippenborsten zonder been (ongeveer 250 g per stuk)
1 theelepel grof zeezout
¾ theelepel sinaasappelzeste
¼ theelepel versgemalen zwarte peper
¼ theelepel versgemalen nootmuskaat
2 eetlepels boter
2 eetlepels hazelnoten of amandelen, gehakt

Wrijf de koriander stuk in een vijzel of kneus met de vlakke kant van een mes.
Sla zachtjes op de borsten met een deegrol tot ze ongeveer een halve centimeter dik zijn. Leg de kip in een kom met de koriander en voeg zout, sinaasappelzeste, zwarte peper en nootmuskaat toe. Roer om en laat minstens 1 uur en bij voorkeur 6 uur marineren in de koelkast.
Smelt anderhalve eetlepel boter in een grote pan op een middelmatig vuur tot ze een hazelnootkleur krijgt. Voeg de kip toe en bak ze aan beide kanten in ongeveer 3 minuten goudbruin. Leg de kip op een bord en dek af met aluminiumfolie.
Smelt de resterende boter in de pan en voeg de noten toe. Bak ze in 1 tot 2 minuten geurig en krokant. Strooi ze over de kippenborst.

Voor de zekerheid ben ik uitgegaan van 3 minuten bakken per kant. Met wat saffraanrijst en broccoli erbij een lekkere maaltijd.

Kookpot? 500 Gram gekookt kippenwit in blokjes? Kortom, de vertaling had beter gekund.
Er staan lekkere recepten in dit boek. Verwijzingen naar bondage en onderwerping blijven vooral beperkt tot de terzijdes, maar duiken ook af en toe in de recepten op.
Voor wie is het bedoeld? In elk geval niet voor heel avontuurlijke en ervaren koks. Wat wordt de lezer geacht ermee te doen? Voor het eten voorlezen? Tijdens het eten voorlezen? Na het eten voorlezen? Boek en bord mee naar bed? Ik vraag het me af.