De dagen die komen.
In haar huis komt ze tot rust en stelt ze zichzelf doelen. Doelen om vooruit te komen.
Ze haalt veel rust uit de natuur en het werken in haar moestuin. Ze geniet van haar (moes)tuin en alles wat daarin groeit en bloeit. Samen met de mensen die haar na staan krabbelt ze op.
Ze besluit om niet meer terug te keren naar haar huis in Lyon en haar leven een totaal andere invulling te geven samen met de kleindochter van de oorspronkelijke bewoonster.
Wat een zeer aangrijpend boek over verlies, rouw en het verwerken van rouw. Het is zo eenvoudig beschreven dat je de pijn van Amande bijna zelf kunt voelen. Je man verliezen bij een auto-ongeluk en omdat door de stress daarvan de weeën starten en je daardoor ook je ongeboren dochter verliest. Dat is niet te verteren. Je begrijpt heel goed dat ze zich terug trekt. Even niemand wil zien. Dat ze alleen wil zijn met haar verdriet.
De cover van het boek laat je een voorstelling vormen van het huis waar Amande in woont. Omringt door natuur en groen en in de verste verte geen ander huis te bekennen.
Door de dagboeken die ze in het huis vindt, van de overleden vorige bewoonster, ontdekt ze haar liefde voor de natuur. Voor alles wat groeit en bloeit en dat ze daar zelf ook een aandeel in kan hebben. Hoe dit Amande helpt om haar verdriet te verwerken, een plaats te geven. Heel mooi hoe dit in het boek wordt beschreven.
Aanvankelijk had ik het idee dat het een vervolg op het eerdere boek van de auteur zou zijn, maar dit is niet het geval. Waar het eerste boek een aanloop is naar de dood, is dit boek voornamelijk na de dood. Met de nabestaanden. Hoe die vechten om overeind te blijven, hoe deze vechten om door te gaan met hun leven, hoe moeilijk ook. Het laat ook zien dat het niet erg is om hulp te vragen of hulp te aanvaarden als je zelf vastloopt in de rouwverwerking.
Ik kijk nu al uit naar een volgend boek van deze auteur. Want een verhaal zo puur schrijven en in al zijn eenvoud is het verhaal herkenbaar en voelbaar geworden en dat zorgt voor een intense leeservaring.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Monique
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
