Lang leve de keizer

Lang leve de keizer van Britt Zwijnenberg is een fantasy van eigen bodem. We volgen Usiu, een 16-jarig meisje dat haar hele leven heeft gehoord dat de keizer het beste met haar land voor heeft en voor voorspoed heeft gezorgd, maar fel tegen magie is. Dan blijkt dat ze zelf magie heeft, en geeft ze zichzelf aan om hiervan genezen te worden in een heropvoedingskamp. Maar de kampen zijn niet wat ze lijken, en in de verschrikkingen van dit kamp leert Usiu dat de keizer niet het beste met haar voor heeft, integendeel, maar aan zijn regime ontsnappen lijkt onmogelijk…

Dit is een boek dat me nog lang zal bij blijven. Want wat een verhaal is dit! Het bereikt de diepte van onmenselijkheid, gecombineerd met de juist o zo menselijke hoop. Het is rauw, duister, maar ook juist met saamhorigheid en empathie en mensen die elkaar in de ellende weten te vinden en elkaar vasthouden.

De wereld is heel goed opgebouwd, je ziet echt hoe een totalitair regime overal inkruipt, en hoe mensen kunnen geloven dat het goed is, je zou het bijna zelf gaan geloven. De verboden magie is heel interessant en het wordt goed uitgelegd dat er verschillende soorten zijn. Er is nergens een info dump te vinden gelukkig en toch krijg je genoeg mee om alles te snappen en een rijke wereld te kunnen zien. De ijsmagie van Usiu is geweldig, ook al is ze zo geïndoctrineerd dat ze er bang voor is, en de verandermagie die later in het boek meer te zien is, waarin iemand in een dier kan veranderen, is ook supergoed! Ik moest erg lachen toen iemand met ijzermagie roestig werd.

Maar het sterkste in dit boek zijn voor mij de personages. Usiu’s groei is geweldig om te zien, maar het is niet onrealistisch, na alles wat ze meemaakt in het verschrikkelijke heropvoedingskamp verwacht je dat trauma’s en angst in de weg zullen zitten, en dat zitten ze zeker. Je voelt met haar mee hoe ze de moed uit haar tenen haalt, en het soms simpelweg niet kan. Maar ondanks alles blijft ze gewoon een heel lief en empathisch persoon dat het beste in mensen ziet, en dat kan ik erg waarderen. De andere personages zijn ook geweldig en heb ik in mijn hart gesloten, maar daar kan ik niet veel over zeggen omdat dit pas later in het boek komt. Maar geloof me, deze found family bij elkaar is het beste, en hun onderlinge gesprekken zijn raak en komen bij je binnen en de onderlinge liefde is erg sterk. Eén gebeurtenis brak me, als je hem hebt gelezen weet je welke want ooooh all the feels. Waarom, Britt, waarom? Oké, ik weet waarom, maar dan nog. Er zit ook veel diversiteit in dit boek. Zo is Usiu zelf aro-ace en wordt daarover gesproken (jeej voor goeie rep!), en is er een POC en autistisch bijpersonage.

Het heropvoedingskamp deed mij het meeste denken aan een concentratiekamp in de tweede wereldoorlog, en het was echt heftig om te lezen, dus wees je daarvan bewust voordat je het gaat lezen. Het zijn mensonterende omstandigheden, en het gaat van kwaad naar erger en nét als je denkt dat je niet nog meer ellende erbij kunt hebben (laat staan de hoofdpersoon zelf), komt er hoop en gaat het verhaal een andere richting uit. Het einde is perfect, in zoverre dat kan in zo’n gebroken wereld.

Ik denk dat als je houdt van fantasy waar de personages erg uitgediept worden maar ook nog steeds een goed en snel lopend plot met actie hebt, dan is het wat voor jou. Qua stijl doet het me denken aan Vuur en As (An Ember in the Ashes) en The Winner’s Curse. Ook In het vervloekte hart komt dichtbij qua thema’s en hoe het leest zal ik maar zeggen, dus als je die leuk vindt, is deze zeker de moeite waard.