Goed begin van een nieuwe serie

Robert Bryndza kennen de meesten wel van zijn serie met Erica Foster in de hoofdrol, waaronder zijn thrillerdebuut “Het meisje in het ijs.
Deze keer is hij een nieuwe weg in geslagen Met Kate Marshall in de hoofdrol.

1995:
Kate was jaren geleden een veelbelovende Londense rechercheur en had als opdracht om een seriemoordenaar te vinden samen met haar baas Peter Conway De beruchte zaak die de naam “De kannibaal van Nine Elms” kreeg. Bij Kate die destijds in “burger” was roept dit meteen de nodige vraagtekens op.

Echter liep dit uit in een verschrikkelijke nachtmerrie voor Kate en blijft zij getraumatiseerd en vernederd achter, zo erg dat dit haar leven beïnvloed.

“Woede had van hem een soort wild dier gemaakt dat op het punt van aanvallen stond: zijn ogen waren groot, zijn pupillen opgengesperd en zijn lippen hoog opgetrokken, zodat al zijn tanden zichtbaar waren”.

Na deze spetterende opening, gaan het verhaal 15 jaar later verder.
Kate is inmiddels Hoogleraar Criminologie aan de Universiteit van Ashdean. Dan wordt zij al snel gevraagd voor een “cold case” door een echtpaar waarvan hun dochter wordt vermist. De politie wil de zaak niet heropenen. Deze jonge vrouw lijkt te zijn vermoord op een manier die Kate terugbrengt naar haar verleden tijdens de “Nine Elms”. En dat niet alleen, er lijkt nu ook een copycat moordenaar actief te zijn. Ooit was Kate het beoogde slachtoffer. Blijven haar demonen haar achtervolgen?
Samen met Tristan, haar onderwijsassistent, duikt zij in deze zaak.

De schrijfstijl en de opbouw van het verhaal zijn plezierig, vlot, de hoofdstukken zijn kort, waardoor dit als lezer zijnde makkelijk wegleest. Ook weet Robert Bryndza weer prachtige cryptische omschrijvingen neer te zetten. Het is spannend en tevens bevat dit verhaal ook gruwelijke elementen. Gaandeweg het verhaal leer je de steeds krachtige en sterke Kate kennen, evenals haar trouwe assistent Tristan.

Het boek is niet uniek in zijn soort en het plot is voor mij toch voorspelbaar.
Toch kijk ik nu al erg uit naar deel 2 en ben ik stiekem toch meer fan van Kate dan van Erica.

“Hij was gefascineerd geraakt door het zogenaamde ‘vlindereffect’ dat daarin werd beschreven. Ook al scheidden talloze deuren en hekken met scheermesdraad erop hem van de vrijheid, toch wist hij dat er binnen afzienbare tijd ergens een paar vleugels zouden fladderen – als metafoor voor een minieme verschuiving of opening in de gevangenisroutine – waarna hij wellicht de kans zou krijgen om te ontsnappen”