Te veel overdaad

Auteur Frank van Pamelen etaleert zich in De wraak van Vondel als een kopie van Dan Brown. Net als de meester van het cryptografie stopt van Pamelen het ene na het andere raadsel in zijn verhaal. Ditmaal niet in schilderijen, gebouwen en dergelijke, maar in dichtregels, vn. van Vondel en zijn tijdgenoten. Als we zijn verhaal mogen geloven, maakte Vondel deel uit van een geheim genootschap kunstenaars -variërend van auteurs, dichters, maar ook schilders, architecten - dat zelfs tot in de eenentwintigste eeuw onder de radar acteerde. Hun voornaamste doel was het (her)uitroepen van de republiek der Nederlanden. Niet (alleen) vanwege democratische of idealistische overwegingen, maar omdat het huidige koningshuis de titel van Vorst der Nederlanden onrechtmatig heeft toegeëigend. Hoe dat in elkaar zit beschrijft Van Pamelen uitgebreid. Niet in wetenschappelijk opzicht, maar prozaïsch. Wellicht klopt het verhaal, maar hij komt nergens met verwijzingen naar te raadplegen bronnen, dus zo lang zie ik het als fictie. Een jonge journaliste (Maaike van Reede) wordt geconfronteerd met een (zelf)moord van een dichter. Daarbij ontdekt ze een gedicht, De eerste van vele tientallen die nog zullen volgen. Ook duikt er - net zoals Robert Langdon in de boeken van Brown- een professor op, die vervolgens vliegensvlug en met een aan ongeloof grenzende snelheid en precisie de cryptische boodschappen ontrafelt. Uiteraard treffen de twee elkaar (waar hebben we dat eerder gelezen Dan Brown?) en raken verstrikt een een complot om Willem Alexander te vermoorden tijdens Kroningsdag. Een duistere princes -een alter ego van Mabel?- speelt nog een duistere rol en je valt van de ene verbazing in de andere. Een mede journalist blijkt de mol, de burgemeester van Amsterdam ook, maar dan de andere kant op en ga zo maar door. Het is allemaal wat té geforceerd gekunsteld, te veel kopiegedrag van de Brown methodiek. Toch is het best een spannend boek, waarbij overigens de spanning meermalen doorbroken wordt door een overdaad aan raadsels, plotwendingen etc. Het had allemaal wat minder (ongeloofwaardig en detaillistisch) gemogen. De te veel aan overdaad schaadt het op zich interessante thema.