Niet geschikt voor kinderen en personen met een zwakke maag....

Opnieuw een zeer leesbaar boek van Robert Bryndza. Hij verstaat de kunst om gruwelijke gebeurtenissen -'deze uitzending is niet geschikt voor kinderen en volwassen met een zwakke maag'- boeiend, spannend en toch luchtig te beschrijven. De grootste verdienste daarbij is het eenvoudige taalgebruik, de niet gekunstelde zinsopbouw en een onderhuidse portie humor. De karakters, naast hoofdinspecteur Erika Foster de inspecteurs Peterson en Moss die haar opnieuw bijstaan in haar team, zijn eenduidig uitgewerkt. Een sterk punt is tevens de dialogen. Geen hoogvliegende conversaties, maar alledaags, van simpel, kort af tot informerend en instruerend in gespreksvorm. Deze wijze betrekt je dicht bij het verhaal, de ontwikkeling en de emoties, die gedoseerd en oprecht worden beschreven. Het verhaal in Donker water is sterk: een vermist meisje, waarvan aangenomen werd dat zij jaren terug werd ontvoerd, wordt gevonden in een steengroeve dicht bij haar huis. Diverse personages doen hun -eenmalige- intrede in de Erika Fosterreeks, zoals voormalig onderzoeker Amanda Baker en brigadier Crawford, die een dubieuze dubbelrol speelt in het team van Foster. Het vermiste meisje is afkomstig uit een getroebleerd gezin met een fanatiek gelovige Katholieke moeder, een veel oudere zus en een jonger broertje. Vader en moeder zijn gescheiden en ook een voormalig vriendje van de oudere zus -die nu een topadvocaat- is speelt een rol in het verhaal. Een veroordeelde zedendelinquent destijds woonachtig in een opvanghuis voor zedendelinquenten aan het eind van de woonstraat van het meisje, is aanvankelijk de meest logische verdachte. Het steekt echter heel anders in elkaar. Stukje bij beetje ontrafelt Bryndza aan de hand van de resultaten van het onderzoek door Foster hoe de vork in de steel zit. En zoals gewoonlijk, een laatste ontdekking wijst naar een onverwacht einde. Weer een klasse thriller