Droog, maar schokkend

Imperium is het eerste deel uit een reeks rond de Romeinse politicus Cicero. Harris weet vaak historische gebeurtenissen te vatten in fictie, waarbij zijn boeken het midden houden tussen een thriller, roman en historisch verslag, doorspekt met -waargebeurde- feiten. En dat doet hij in een prettige, vlotlezende stijl. De spanning ontbreekt in (dit eerste) deel in de nieuwste serie. Dat geldt tevens voor de vlotte leesstijl. De zinnen zijn geconstrueerder, langer en minder actiegericht. Vaak dialogen of zelfs deels referaten. Dat past wel bij het onderwerp uiteraard, de gave van de Romeinse politicus Cicero (eerste eeuw v, Chr), een uitmuntend strateeg. Maar echte ontspanning -net als spanning overigens- ontbreekt in dit verhaal. Wel is het gegeven interessant, mede door parallelle ontwikkelingen in het huidig politiek speelveld. Zo is er nog weinig veranderd in de machtsstructuur, de denk- en handelswijze van politici. Manipulatie, (persoonlijke en-of organisatorische) belangenverstrengeling, het spel van heers- en verdeel, klassenonderscheid en- justitie...het heeft zijn bronnen id de Romeinse democratie. De huidige politieke ontwikkelingen vormen een blauwdruk van wat er nu gebeurt in bij de VS, waar geld, bezit en macht verweven zijn ten koste van de maatschappelijk en de gewone mens. Een lugubere ontdekking. Niets nieuws onder de zon dus en hebben we wel iets uit het verleden geleerd? Imperium is geen prettige kost dus, evenmin ontspannend, maar wel interessante stof. Toch waag ik me voorlopig maar niet aan de vervolgdelen Geest en Lustrum.