Fictie en feiten in één onderhoudend verhaal.

Bij toeval stuitte ik op een exemplaar van Pompeii. De start was moeizaam. Harris schrijft met veel feiten en details waardoor je echter wel een een goede voorstelling kunt maken van situaties, personen en gebeurtenissen. Het verhaal van Pompeii is al vele malen verteld: van wetenschappelijk tot romantisch, van 'waarheidsgetrouw' tot volkomen fictief. Harris weet hierin een prima mix te creëren. Het wetenschappelijke zit hem vooral in de inleidende passage telkens bij aanvang van een nieuw hoofdstuk. Daarin wordt telkens in kleine eenheden het proces van een uitbarsting (als in Pompeii) beschreven. Moeilijke kost, maar wel heel verhelderend. Ook in het verhaal zelf, rond de aquarius Attilius -tegenwoordig zouden we dat de wateringenieur of wellicht dijkgraaf noemen- somt Harris feiten en wetenswaardigheden op. Het bestaan en functioneren van de Aqua Augusta bijvoorbeeld. Rare jongens die Romeinen, maar van techniek en waterbeheer wisten ze verdomd veel! Toch lees je daarvoor geen boek (als ontspanning). Het verhaal van Attillius speelt zich af en nauwelijks drie dagen. De watertoevoerproblemen blijken de eerste merkbare signalen te zijn van het komend onheil. Nauwgezet, langzaam maar toch met ontwikkeling leidt Harris ons door de laatste drie dagen van Pompeii. Hij weet dat met ingehouden spanning te verhalen. Het wordt aan thriller aangeduid , maar is geen traditionele thriller in de betekenis van de politie of misdaadroman. Desondanks houdt het gebeuren je wel in de greep. Fictie en feiten in één onderhoudend verhaal.