Niet voor mensen zonder geduld

Stille wateren is een psychologische thriller die niet geschikt is voor mensen zonder geduld. Het verhaal over de 29 jarige Sophie begint vaag, kabbelt aanvankelijk wat voort, waarbij je de vraag 'waar gaat dit over, waar leidt dit naar toe'? zich opdringt. Er zit een onderhuidse spanning in het verhaal, dat wordt verteld vanuit het heden en met actuele flashbacks vanuit het verleden. Ze lopen door elkaar heen, waarbij Nagelkerke tergend, haast nagelbijtend langzaam toewerkt naar de climax. De personages zijn wellicht wat stereotype, aan de andere kant vervreemdend. Hoofdpersoon Sophie is een labiel, onzeker, contactarm persoon. Ze studeert in Amsterdam, maar vereenzaamd meer en meer en haalt zich waanideeën voor de geest. Ze woont samen in een huis met de dominante, flirtende en van zichzelf overtuigde Annet. Tien jaar geleden is Sophie veroordeeld voor het vermoorden van haar huisgenoot tijdens een psychosemoment. Tenminste... dat wordt beweerd en daar van is zijzelf ook van overtuigd. In het hier en nu woont ze, na een jarenlange opsluiting, onder strak regime weer bij haar ouders. Ook haar broer en haar schoonzus, die weer de zus is van de vermoorde Annet, spelen een rol in dit drama. Schil voor schil ontrafelt Nagelkerke de omstandigheden die zich toen afspeelden, de aanleiding(en), de gevolgen en hoe het in het hier en nu doorettert.. De plot zie je min of meer aankomen, maar dat beschrijft ze op een wijze waarop je elke volgende bladzijde maar weer omslaat om de ontknoping zo snel mogelijk te ontdekken. Niet voor ongeduldigen dus deze meesterlijke psychologische thriller.