Niet mijn voorkeur

Ik heb niet eerder een boek van Mariska Noordeloos gelezen, maar heb haar naam vaak als tip voorbij zien komen. De cover van het boek vind ik erg mooi en de synopsis zorgde ervoor dat ik nu toch eens voor deze auteur heb gekozen.

De vlotte manier van schrijven en de korte hoofdstukken maken het een makkelijk weg te lezen boek. Ik kan me voorstellen dat veel mensen het een prettige schrijfstijl om te lezen vinden.

Het verhaal zelf begint in een tijdperk dat ik zelf een puber was en dat zorgde voor herkenning. Ook de verhuizing naar een onbekend dorp herkende ik. Daar houden voor mij -gelukkig- de overeenkomsten wel op.

Veel van de gebeurtenissen waren op voorhand aardig in te schatten, doordat ze naar mijn idee naar elkaar toe werden geschreven. Toch werd ik aan het einde verrast.

Niet alles kwam even geloofwaardig op mij over.
Te eenzijdige karakters voor een psychologische thriller. Alle nog levende betrokkenen starten een nieuw leven in hetzelfde gebied in Spanje. Eén van de daders met schijnbaar wroeging die én een andere verkrachte vrouw helpt én weet heeft van de acties van de anderen en daar niets mee doet.
Het slachtoffer dat wel erg ver gaat om wraak te nemen. Gepleegde moorden die geen consequenties hebben.

Mijn conclusie is dat mijn voorkeur meer uitgaat naar andere (psychologische) thrillers. Qua schrijfstijl schaar ik ‘droom van morgen’ onder de “feelgood” van de psychologische thriller. Lekker vlot weg te lezen voor tussendoor of tijdens de vakantie. Niks mis mee, maar ik hou van meer spanning met meer diepgang.