leest vlot weg

In korte tijd heb ik tot en met dit zevende deel van de Erika Foster serie gelezen. De personages zitten goed in elkaar. De dynamiek tussen de personages loopt lekker. Relaties onderling verlopen niet altijd even soepel; onbegrip, irritaties en politieke spelletjes komen aan de orde. Allerlei soorten vooroordelen komen aan bod, zoals ze ook in het dagelijks leven voorbij komen. De delen volgen niet altijd dezelfde opbouw, waardoor je niet vooraf al weet hoe het verhaal gaat lopen (uiteraard wordt de moordenaar aan het eind ontmaskerd na een strijd en word je als lezer eerder op het verkeerde been gezet). De stijl van schrijven vind ik vlot weglezen.
Allemaal pluspunten, maar… toch ben ik niet meer laaiend enthousiast over de serie. In drie van de boeken uit deze serie heb ik slordigheden met betrekking tot de feiten opgemerkt. Het is niet zo dat ik daar op gefocust ben tijdens het lezen, maar ze zijn me wel opgevallen. Zo wordt het tijdstip van overlijden in dit deel bijgesteld naar een kortere tijdspanne en worden later in het boek mogelijke verdachten gespot op beelden nadat zij het slachtoffer hebben ontdekt terwijl het dan nog niet het tijdstip van de moord is volgens de forensisch specialist.
Voor zo’n bejubelde schrijver met een sterk team om zich heen vind ik dat soort fouten niet kunnen.