Terugkeer naar Montenello

Eindelijk! Met Italië voor altijd keert de lezer terug naar het idyllische Italiaanse stadje Montenello. Nicky Pellegrino heeft haar lezers al eens eerder meegenomen naar Montenello in Dromen over Italië. Daarin werd Montenello met de verkoop van 1-euro huizen getransformeerd tot bruisend Italiaans stadje nadat het zijn glorie al jaren daarvoor kwijtgeraakt was. In dit tweede deel keert de lezer terug naar Montenello. Dit keer staat niet de verkoop van de 1 euro huizen centraal, maar volgen we de Engelse Sarah Jane. Zij is na het verbreken van haar relatie met Engelse topchef Tom Whiffer op roadtrip met haar hondje door Zuid Europa. Als haar auto er plotseling mee stopt in het knusse Montenello baalt Sarah Jane als een stekker. Ze had een volle reisplanning voor de boeg en kon het alles behalve gebruiken om nu in het eenvoudige Montenello te stranden. De warmhartige bewoners van Montenello schoten Sarah Jane echter direct te hulp. Binnen no time vond ze onderdak, word haar auto gerepareerd en kon ze bijspringen in de trattoria van Assunta. Ze kon niet wachten tot haar auto weer gerepareerd was, echter duurde het niet lang voordat Sarah Jane zich thuis begon te voelen in het knusse stadje. Ze bouwde in korte tijd hechte vriendschappen op met de andere personages. Een deel hiervan kwam ook voor in het eerste deel, en een deel van hen wordt nieuw voorgesteld in dit boek. Als op een dag haar ex vriend Tom weer contact met Sarah Jane opneemt kan ze haar geluk niet op. Tom heeft spijt van keuzes die hij gemaakt heeft en wil weer samen aan een toekomst bouwen, hij komt langs in Montenello. Het bezoekje van Tom, de ontdekkingsreis naar Sarah Janes ware identiteit en toekomstdromen en de nieuwe vriendschappen die Sarah Jane in Montenello had opgebouwd zorgen voor een dynamisch verhaal. Naast deze verhaallijn over Sarah Jane wordt de lezer ook meegenomen in de verhaallijn van Assunta. Deze hoofdstukken worden afwisselend geschreven.

In dit tweede deel in de Montenello reeks waant de lezer zich opnieuw in Zuid Italië. Een ultiem Bella-Italia vakantiegevoel zoals in boek één was in dit tweede deel minder het geval. De sfeer van Montenello is in boek één al zeer krachtig neergezet maar kwam in dit tweede deel minder duidelijk naar voren. Er waren wel degelijk situatie en plaatsomschrijvingen maar toch is het Nicky Pellegrino in dit boek minder goed gelukt om de Italiaanse sfeer sterk neer te zetten. Het feit dat sommige personages uit het eerste boek terugkeren is leuk gedaan. De balans hierin was echter niet altijd even evenwichtig. Sommige personages (Edward, Augusto, Assunta) kwamen veelvuldig voor, anderen kwamen nauwelijks voor (Mimi, Elise en Salvio). Dit wordt echter goed gemaakt door de introdcutie van nieuwe personages zoals Carlo, Riccardo en Tom. De hoeveelheid personages en al hun Italiaanse namen zorgden soms voor wat verwarring in de verhaallijn waardoor het soms lastiger was om verbanden te leggen tussen de personages.

Net als deel één is ook dit boek uit meerdere verhaallijnen, vanuit meerdere personages geschreven. Waar ik dit in het eerste deel heel sterk vond, kwam dit in dit boek wat minder goed uit de verf. Ondanks het feit dat Sarah Jane in de trattoria van Assunta aan de slag ging waren de verhalen niet heel erg met elkaar verweven. Dit is opzich niet erg, echter vond ik de verhaallijn van Assunta niet heel spannend en niet echt iets toevoegen aan het verhaal. Het vormde steeds een onderbreking van Sarah Janes verhaal, waardoor de lezer steeds moet schakelen. Dit kwam het verhaal niet geheel ten goede.

Al met al vond ik Italië voor altijd een prima feelgood boek. Het is leuk om terug te keren naar Montenello, het heerlijke Italiaanse stadje met al haar diverse karakters. Echter was dit tweede deel wat minder sprankelend en kwam het verhaal minder goed uit de verf dan het eerste deel. Het tweede deel voegde niet persé veel toe aan het eerste deel in de reeks, dat was jammer. Het verhaal kwam langzaam op gang, maar gelukkig kreeg het verhaal op ongeveer twee derde van het boek wat meer dynamiek en wist het mij als lezer alsnog te pakken. Het laatste deel van het boek las dan ook vlot weg, maar de opbouw had iets vlotter gekund.