Niet mijn ding

Ruach van Manon Van Loenen is een bundel fantasyverhalen met een dromerige, bijna sprookjesachtige sfeer. De titel betekent ‘geest’ of ‘adem’, wat doet vermoeden dat er een diepere laag in het boek zit. De verhalen zijn op een losse manier met elkaar verbonden en worden verteld in een speelse, lichte schrijfstijl. Dat kan voor sommige lezers juist een pluspunt zijn, maar voor mij werkte het minder goed.

Al vrij snel merkte ik dat dit boekje niet helemaal mijn ding was. De toon is vrij eenvoudig, bijna kinderlijk, en hoewel dat een bepaalde charme kan hebben, vond ik het lastig om echt in de verhalen te duiken. Er leek wel een literaire boodschap in te zitten, maar die kwam door de luchtige vertelstijl niet echt bij me binnen. Ook voelde de verhalenbundel als geheel een beetje onsamenhangend, waardoor het voor mij moeilijk was om een emotionele connectie te maken.

Toch kan ik me voorstellen dat andere lezers hier wél van genieten. Als je houdt van lichte, speelse fantasy met een vleugje poëzie en een dromerige sfeer, dan zou dit boek best iets voor jou kunnen zijn. Voor mij persoonlijk miste het gewoon wat diepgang en samenhang om echt indruk te maken.