Langdradig

Inge Spaans’ Schikkeldag heeft een veelbelovend concept, maar komt helaas niet helemaal tot zijn recht. Het verhaal begint met een intrigerend idee, maar de uitvoering weet de lezer niet helemaal te boeien. De schrijfstijl is niet slecht, maar het verhaal sleepte te vaak voort, wat het moeilijk maakte om echt in de gebeurtenissen op te gaan. Het tempo van het boek is te traag, waardoor de spanning uitbleef en het verhaal soms meer als een worsteling voelde dan als een meeslepende leeservaring.
Het uitgangspunt van het verhaal is interessant en biedt zeker ruimte voor diepgang, maar de trage opbouw zorgt ervoor dat de belofte van het verhaal niet volledig wordt waargemaakt. De langzame ontwikkeling van de plot zorgde ervoor dat ik me gedwongen voelde om door te lezen, in plaats van van het verhaal te genieten. De schrijfstijl van Spaans is niet onprettig, maar de rustige vertelling maakt het moeilijk om de emoties en de dynamiek van de personages echt te voelen. Dit zorgde ervoor dat de personages soms wat vlak aanvoelden en het moeilijk was om een sterke verbinding met hen te maken.
Wat betreft de sterke punten van het boek: het concept zelf heeft veel potentie. De thema’s die aan bod komen zijn relevant en zouden veel ruimte bieden voor emotionele diepgang en spanning. Helaas komt dit niet goed tot uiting door de trage vertelstijl en de gemiste kansen voor drama en conflict. Het verhaal komt daardoor niet goed van de grond en voelt soms te langdradig.
Al met al is Schikkeldag een boek dat weliswaar een goed idee biedt, maar het mist de vaart en spanning die het nodig heeft om het echt te laten werken. Voor lezers die van langzame, bedachte vertellingen houden, kan het boek wellicht wel aanspreken, maar voor mij persoonlijk miste het de elementen die nodig zijn om het verhaal echt meeslepend te maken. Het bleef te veel op afstand en voelde daardoor niet overtuigend genoeg.