Spannend

Ik las 2020 Kamp Alpha, de pest meester van Suzanna Esther

Ik geef deze thriller dikke 4 sterren.

Ver voor de coronapandemie las ik het korte verhaal dat later de basis bleek te zijn voor dit boek. Ik was toen al enthousiast vanwege de setting en het huiveringwekkende idee dat er iets of iemand over het lot van je huisdier beschikt ten tijde van een epidemie. Wat zou jezelf doen?

Er brak later in werkelijkheid geen epidemie, maar een pandemie uit. Het betrof een virus en geen bacterie zoals in het boek en die verschillen hield ik me voor ogen voordat ik begon met lezen. Want eerlijk is eerlijk: fictie lees je voor de fun en als fictie de actualiteit te veel nadert dan kan het je tegenstaan. Het was een mentale hobbel van slechts een paar pagina’s te nemen. Ik werd in een spannend verhaal gezogen over vrijheid, vertrouwen versus wantrouwen van mensen onderling, politieke belangen én bovenal dierenliefde.
Ondanks de vele paralellen met de huidige situatie verschilt het ook in zo’n grote mate dat ik corona kon vergeten en me mee kon laten voeren in de vlucht en zoektocht van de hoofdpersonages, Arjen en Li, naar een veilig heenkomen.

De hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt waardoor je meegezogen wordt in hun avontuur; je bent erbij tijdens hun ontsnappingsmogelijkheid die ze geboden wordt door zich aan te sluiten bij het verzet om zo hun huisdieren van ruiming veilig te stellen. Alles wijst erop dat dit verzet geen verzet is, maar een val. Er volgt weer een ontsnapping die zeer spannend is. Zeker niet in de laatste plaats omdat je als lezer zo begaan bent met ze en weet dat hun eigen vege lijf redden niet voldoende is. Zonder hun harige maatjes ís er geen goede afloop.

Net als in een eerder werk dat ik van Suzanna Esher las, weet ze ook in dit boek de couleur locale prachtig neer te zetten. De zinderende onderhuidse spanning die ik in haar eerdere werk ervoer, was er voor mij nu niet. Vond ik dat erg? Nee, want dit boek is op tempo, er is nood, ze vluchten en er moet gehandeld worden. De spanning zit vooral in wie wel en niet te vertrouwen is. Je blijft je afvragen komt dit goed en hoe dan in godsvredesnaam?

Uiteindelijk blijkt alles wat het lijkt en ook niets wat het lijkt en laat ik daar nu gek op zijn.

De personages, Ben en Maan, waar de hoofdpersonen tijdens hun vlucht op stuiten, maakten beide veel indruk op mij. Goed neergezet in karakter als ook beeld. Overige personages Sophie en Warner beslaan een relatief groot deel van het verhaal en voelen vooral ter ondersteuning en verklaring van het waarom de overheid handelt zoals het handelt. Als individuen maakten ze op mij daarom minder indruk, kreeg ik iets te weinig beeld. Met name de rol van Warner blijft voor mij wat in het ongewisse. Een ander minpuntje vond ik dat de hoofdpersonages een gruwelijke en ook belangrijke vondst doen. Het hoe en waarom blijft uiteindelijk een los eind. Net als wat Warner betreft denk en hoop ik dat dit in het vervolg verdiept en beantwoord wordt. Omstandigheden rondom een telefoon lieten mijn lugubere hart sneller kloppen en tegelijkertijd zat er iets onlogisch aan. Dat is echter muggenziften. Aan deze kritiekpunten moet zeker niet te zwaar getild worden. Ze geven eigenlijk alleen maar aan dat ik meer wil.

Dankjewel Suzanna voor de heerlijke leesuren.