Lezersrecensie
Rauw verdriet
Dolen neemt je mee in een innerlijke zoektocht van hoofdpersonage Roy naar rust, zichzelf, liefde en vertrouwen. Hij dwaalt er tijdens zijn wereldreis uiteindelijk steeds verder vanaf en dat is niet vreemd. Een vage omschrijving, dat begrijp ik, maar dat doe ik om spoilers te voorkomen.
Het verhaal bestaat uit twee delen. De eerste helft van het boek, waarin je als lezer begrip krijgt waarom Roy aan het dolen geraakt, is qua verhaal indrukwekkend en verdrietig. Jammer genoeg vind ik in dit deel de schrijfstijl niet best. Het is dermate vertellerig dat dit voor mij het zeer intrigerende en indringende verhaal in grote lijnen teniet doet. Veel zinnen achter elkaar die met ‘ik’ of ‘we’ beginnen en lezen als een opsomming van gebeurtenissen. Het is alsof de schrijver zijn eigen verhaal niet wil aanraken.
In het tweede deel ‘Roy’s Wereld’ waar de dagboekstijl het overmatige ‘Tell’ zou legitimeren, werd ik in positieve zin verrast door een compleet andere schrijfstijl. Hier neemt schrijver Alex me echt mee in zijn hoofd en op zijn (wereld)reis. De zinnen zingen, het verhaal krijgt ritme en wordt zonder overdrijven bloemrijker. Het verhaal bouwt dan samen met de steeds vaker beschreven orgasmes op naar een climax. Je zou je kunnen storen aan de veelvuldige expliciete seksscènes die zich herhalen en steeds vaker voorkomen tot een punt dat je denkt: kijk ik naar een pornofilm gemixt met scarface? En toch klopt het, is het functioneel. Dit is door de opeenstapeling van verdriet, zijn verleden, het gemis van zijn dochter, een feeks van een ex en een uiteindelijke druppel die de emmer doet overlopen, goed voor te stellen.
Het boek laat me achter met dubbele gevoelens. Het is rauw en verdrietig, het zit voor mij op punten heel erg goed in elkaar en deels ook niet. Wanneer Alex’ schrijfstijl in zijn volgende boeken die van het tweede deel evenaart of nog beter dan vermoed ik dat we nog veel van hem gaan horen. Dat hij nog meer te vertellen heeft lijkt me gezien de afloop evident. Mocht er een vervolg komen dan ga ik het zeker lezen.
3 sterren voor dit boeiende debuut
Het verhaal bestaat uit twee delen. De eerste helft van het boek, waarin je als lezer begrip krijgt waarom Roy aan het dolen geraakt, is qua verhaal indrukwekkend en verdrietig. Jammer genoeg vind ik in dit deel de schrijfstijl niet best. Het is dermate vertellerig dat dit voor mij het zeer intrigerende en indringende verhaal in grote lijnen teniet doet. Veel zinnen achter elkaar die met ‘ik’ of ‘we’ beginnen en lezen als een opsomming van gebeurtenissen. Het is alsof de schrijver zijn eigen verhaal niet wil aanraken.
In het tweede deel ‘Roy’s Wereld’ waar de dagboekstijl het overmatige ‘Tell’ zou legitimeren, werd ik in positieve zin verrast door een compleet andere schrijfstijl. Hier neemt schrijver Alex me echt mee in zijn hoofd en op zijn (wereld)reis. De zinnen zingen, het verhaal krijgt ritme en wordt zonder overdrijven bloemrijker. Het verhaal bouwt dan samen met de steeds vaker beschreven orgasmes op naar een climax. Je zou je kunnen storen aan de veelvuldige expliciete seksscènes die zich herhalen en steeds vaker voorkomen tot een punt dat je denkt: kijk ik naar een pornofilm gemixt met scarface? En toch klopt het, is het functioneel. Dit is door de opeenstapeling van verdriet, zijn verleden, het gemis van zijn dochter, een feeks van een ex en een uiteindelijke druppel die de emmer doet overlopen, goed voor te stellen.
Het boek laat me achter met dubbele gevoelens. Het is rauw en verdrietig, het zit voor mij op punten heel erg goed in elkaar en deels ook niet. Wanneer Alex’ schrijfstijl in zijn volgende boeken die van het tweede deel evenaart of nog beter dan vermoed ik dat we nog veel van hem gaan horen. Dat hij nog meer te vertellen heeft lijkt me gezien de afloop evident. Mocht er een vervolg komen dan ga ik het zeker lezen.
3 sterren voor dit boeiende debuut
1
Reageer op deze recensie