Aangrijpend levensverhaal

Nog een dag
Nog een experiment
Nog een injectie
Laat ons alstublieft niet ziek worden

In 2016 las ik het boek Mischling van Affinity Konar. Dat was mijn eerste kennismaking met de gruwelijke experimenten die werden gedaan op tweelingen. Mengele “De Engel des Doods” was een monster die op beestachtige wijze geen respect had voor degene die hij had uitgekozen om zijn experimenten bot te laten vieren. Hij gaf de kinderen aandacht maar om redenen van eigen wil en op een negatieve manier. In dit boek staan de tweelingen centraal.
Eva & Miriam zien het daglicht op 31 januari 1934. Het gezin heeft nog twee oudere dochters en zijn heel gelukkig in het dorpje Portz in Roemenië, dicht bij de Hongaarse grens. De tweeling leek zo sterk op elkaar dat zelfs hun moeder kaartjes moest gebruiken om hen uit elkaar te houden. Dit is het enige Joodse gezin dat in het dorp woont en het antisemitisme begint de kop op te steken. Algauw worden ze het mikpunt van vele pesterijen en nog nare dingen. Vader smeekt moeder om zijn broer achterna te gaan naar Palestina maar moederlief dacht echt dat de geruchten over de Jodenvervolging vals waren en ze wil niet vertrekken. Ze gaat ervan uit dat de nazi’s niet naar zo’n onbeduidend dorp komen.
Als Eva zes jaar is, weet ze drommels goed wat ze wel en niet wil. Alles is aan het veranderen voor hen en dat heeft ze rap door, ze weet ook dat ze in gevaar verkeren. Eva is de sterkere van de tweeling en ze neemt het dan ook op voor haar tweelingzusje Miriam. Vader wil dat ze zich schikken tegen de Jodenhaat en dat is iets waar Eva woedend om wordt!
In maart 1944 moeten ze hun woning verlaten om naar een doorgangskamp te gaan. Daar komen ze in een getto terecht met meer dan zevenduizend Joden. De tweeling is dan tien jaar. Kort daarop worden ze in een goederenwagon gestoken richting Auschwitz. Op de vierde dag van hun transport arriveren ze daar en de tweeling wordt meteen gescheiden van de rest van het gezin. Het is Mengele zelf die hen uitkiest. Samen met nog dertien andere tweelingen worden ze naar een barak gebracht. Ze krijgen echter wel een bevoorrechte behandeling en Mengele wil dat ze niets tekort komen.
Eva krijgt tatoeage A-7063 en Miriam A-7064 toe gekregen. In de barak zaten honderden doodsbange tweelingen, leeftijd variërend van twee tot zestien jaar. Vanaf dan begint hun hel op aarde. Ze worden onderworpen aan de meest gruwelijke onderzoeken en experimenten en Eva heeft al gauw in de mot dat ze sterk moeten blijven en dat ze dit kamp levend zouden verlaten, ongeacht wat hen te komen staat. En die allesoverheersende stank is ook iets dat ze nooit zullen vergeten.
“Wij gaven hun ons bloed, ons lichaam, onze trots, onze waardigheid en in ruil daarvoor lieten ze ons nog een dag in leven. Ik kan me geen enkele tweeling herinneren die weigerde mee te werken”.

Wat een beklijvend boek is dit! Het verhaal wordt vanuit Eva’s perspectief vertelt. Eva is de sterkere van de tweeling en er waren geen andere gedachten dan alles te doorstaan. Ze wilde zichzelf niet zien als slachtoffer want ze wist dat ze het dan niet zo zouden volhouden. Ik stond echt versteld hoe zij met alles omging en dat op zo’n jonge leeftijd! Hoe vindingrijk ze ook was om met elke situatie om te gaan.
Eva doet uitgebreid verslag wat ze allemaal moesten ondergaan. Doordat ze al van kinds af aan een sterk karakter had was ze zich er degelijk van bewust in wat voor een gevaarlijke situatie ze verkeerden. Ze deed er ook alles aan om haar zusje te beschermen en haar verantwoordelijkheidsgevoel was dan ook zeer groot. Als tienjarige wist ze hoe ze haar kansen moest grijpen en vol te houden. Ze wist dan niet het doel van de experimenten en met welke stoffen ze werden ingespoten. Er waren sadistische testen en soms met de dood tot gevolg. Een ding was zeker, voor Mengele waren tweelingen vervangbaar, als het ware wegwerpartikelen.
Wat hier ook wederom opmerkelijk is, is dat deze tweeling ook een overlevingsinstinct had, hoe erg ze ook moesten lijden. Dat is iets wat steeds wederkeert als je een boek over Auschwitz leest. Die drang om te blijven leven! Als ze elf jaar zijn worden ze op 27 januari 1945 bevrijd maar hoe gaan ze nu naar huis geraken en hoe gaat hun leven er verder uit zien? Zien ze hun ouders en zussen terug?
Lees ook zeker het nawoord en het naschrift van de auteur! Daar staat uitgebreid in hoe het verdere leven van Eva eruit heeft gezien en hoe ze als Holocaustoverlevende haar doel heeft bereikt, wat ze eruit geleerd heeft en hoe ze dat aan anderen wilde doorgeven. Ook dit is weer zo’n boek dat verplichte leeskost zou moeten zijn in de scholen, ze zouden er zeker iets uit kunnen leren. Het is een aangrijpend levensverhaal van een zeer moedige dame die alle respect verdient en nog veel meer! 4 sterren voor dit heldhaftig en imposant boek.
“Het leven in Auschwitz was als een dagelijks terugkerend auto-ongeluk. Elke dag gebeurde er iets wat je de stuipen op het lijf joeg”