Boek met een bijzonder verhaal

In De Vloeibare Tijd deel 1 lees je Marks verhaal vanuit de ik-persoon. Het boek begint met een brief van Toon. Omdat Toon in Cambodja verblijft, waar hij verstoken is van elektriciteit, heeft hij de brief per flessenpost verstuurd. Op de brief heeft hij het mailadres van Mark geschreven in de hoop dat degene die de brief zal vinden er foto’s van maakt en naar Mark zal mailen. Dat lukt maar gedeeltelijk, want de laatste pagina(‘s) ontbreken. Mark zou veel willen ondernemen, maar hij is gekluisterd aan zijn rolstoel na een ongeluk. Om te leren enigszins zelfstandig te functioneren, mag hij in het penthouse van Toon in het Red Light District in Amsterdam wonen. Daar krijgt hij regelmatig bezoek van de zoon van Toon, Casper. De twee hebben goede gesprekken samen waarin de generatiekloof tussen beiden geregeld aan de orde komt.

Dan komt Mark een dagboek van hemzelf tegen dat hij ooit schreef voor Sylvia, op wie hij verliefd was, wat hem terug in de tijd brengt. Tegelijkertijd kijkt Mark vanuit het penthouse op het monumentale gebouw waar hij ooit een commune oprichtte, maar dat later door Toon werd opgekocht om er een erotisch imperium te vestigen. Casper heeft zo zijn eigen ideeën met het pand: een toeristische trekpleister in Amsterdam is zijn streven. Maar dan komt Sylvia terug en zij heeft heel andere plannen met het pand.

Aan de hand van de gesprekken, brieven over en weer en fragmenten uit het dagboek leer je de drie vrienden Mark, Toon en Daniël kennen, en natuurlijk ook Sylvia en Casper. Gaandeweg ontpopt zich het verhaal en zo ook de verschillende personen die de hoofdrol spelen in dit bijzondere boek. Je kan De Vloeibare Tijd geen doorsnee roman noemen, mede omdat het verhaal gebaseerd is op brieven, gesprekken en fragmenten uit het dagboek. Aangevuld met de gedachten en herinneringen van Mark. Dat maakt het boek tot een bijzonder verhaal. De Vloeibare Tijd is het eerste deel van de roman en ik ben dan ook benieuwd hoe dit verhaal zich verder zal ontpoppen.