complex, grimmig en intens

Al van het moment dat ik wist dat Terrence een nieuw boek had geschreven, wist ik dat ik het wilde lezen. Ik was erg nieuwsgierig om te ontdekken of het richting ‘Blauwe bonen’ ging of eerder in de richting van eerdere boeken die ik van Terrence las.
Wel, ik vind dat Kluizenaar eerder aanleunt bij de eerdere werken van Terrence.

Het boek vertelt het verhaal van Bertrand die afgezonderd leeft in een doods dorpje. Hij leeft als een kluizenaar. Zijn eenzaamheid wordt verstoord als een vreemdeling zijn kleine wereldje binnendringt. Een dreiging waar hij echt niet op zit te wachten.

Kluizenaar is een zeer intrigerend verhaal. Het neemt je mee in de verstoorde geest van een getroebleerde man. Het is complex, grimmig en intens.

Terrence combineert elementen van horror en thriller met diepere thema’s zoals rouwverwerking, eenzaamheid en waanzin. Het geeft het boek een diepere laag.
Wat ik zo bijzonder vind aan het verhaal is dat de schrijfstijl van Terrence met momenten poëtisch is en op andere momenten heel beeldend en rauw.

Kluizenaar is geen boek voor mensen die op zoek zijn naar lichte lectuur.
Het is een boek dat je meesleurt in een duistere wereld, een wereld van wanhoop.
Maar, ben je op zoek naar een boek met diepgang en kan je tegen een stootje, dan is Kluizenaar absoluut een aanrader.