Broeierige Zweedse policier

Het Zweedse eiland Gotland is klein. Het telt slechts 58.000 vaste bewoners. Maar, hoe klein ook, soms gebeuren er gruwelijke dingen. De Nederlandse archeologiestudente Martina Flochten wordt dood gevonden (opgehangen aan een boom, een diepe snee in haar buik) en twee kleine meisjes vinden een onthoofde pony in een afgelegen weiland. In beide gevallen is bloed afgetapt en is het lijk leeggebloed. Er lijkt duidelijk een verband te zijn. Als later ook nog een internationale beroemdheid op rituele wijze wordt vermoord, wordt de zaak helemaal ingewikkeld. Hoofdcommissaris Anders Knutas moet haast maken met de zaak want de levens van journalist Johan Berg en diens vriendin Emma lopen gevaar.
De goden verzoeken is een thriller in de beste Scandinavische traditie. De hoofdpersoon, commissaris Knutas is een depressief man die zich schuldig voelt aan de dood van een meisje. Hij lijdt aan slapeloosheid en stress en gaat voor het verlichten van zijn problemen regelmatig naar de psycholoog. Dat hij 50 jaar is, in een oude piepende Mercedes rijdt en al 25 jaar bij de politie werkt, versterkt het beeld van de tobberige politiefunctionaris die traditiegetrouw de Scandinavische policier opluistert. Uiteraard heeft hij een team om zich heen dat tegenwicht moet geven tegen zijn alledaagsheid en somberheid: een vrouwelijke collega die single is en een vlotte jonge agent die onvermoeibaar op vrouwen jaagt. Tot zover het bekende beeld.
Mari Jungstedt heeft een nieuwsgierig makende manier van vertellen. Zij creëert een bonte stoet van kleurrijke personages die allemaal op een verdachte manier te maken hadden met de vermoorde studente Martina. De lezer krijgt de informatie in kleine porties toegeschoven, waardoor de spanning onverminderd hoog blijft. Dwars door alle verhaallijnen heen wordt in flitsen beschreven hoe een onbekende en verdachte man op een verlaten boerderij steeds uit de werkelijkheid treedt. De lezer heeft geen enkel houvast. Het perspectief, de locaties en de situaties die beschreven worden wisselen in hoog tempo. Het maakt dat de lezer goed bij de les moet blijven. Dat wil de lezer ook graag, want het plot is intrigerend en razend spannend.
Mari Jungstedt houdt van details en van natuur. Ze schrijft dan ook heel gedetailleerd over de natuur. Verder vindt zij familie en privé-omstandigheden belangrijk. Jungstedt overlaadt de lezer met dit alles. Maar gelukkig wel op een positieve manier.
Dat De goden verzoeken door een vrouw geschreven is, is vanaf de eerste pagina duidelijk. In alle verhaallijnen wordt ruim aandacht besteed aan relatieproblematiek. Commissaris Knutas is stil en saai en heeft nauwelijks een seksleven. Een ander personage, Emma, wordt verliefd op journalist Johan terwijl ze getouwd is. Ze gaat vreemd, wordt zwanger en staat voor de dilemma’s abortus en scheiding. De onderzoeksleider van de archeologische opgravingen Staffan heeft diverse relaties en derhalve evenveel problemen. Jungstedt creëert met dergelijke relatieproblematiek een onderhuidse broeierige sfeer die bij de lezer blijft hangen en die het verhaal een extra dimensie geeft. En dat terwijl er ook nog constant de dreiging van onberedeneerd en sadistisch geweld in de lucht hangt. Spannend, zoveel is duidelijk.
De goden verzoeken is een knap geconstrueerd boek. Jungstedt weet op een natuurlijke wijze een volledige integratie tussen privéleven en werkomstandigheden van haar personages te bewerkstelligen. Verstand en emotie beïnvloeden elkaar onafgebroken. De talloze menselijke zwakheden als ontrouw, jaloezie, hebzucht en bijgeloof, gaan hand in hand met positieve krachten als gevoel voor rechtvaardigheid, verliefdheid en spiritualiteit. De goden verzoeken is dan ook meer dan een politieroman. Het is een weerspiegeling van het leven zelf. Het kan mooi zijn, het kan triest zijn, maar spannend is het altijd.