Hebban recensie
Een kostelijk boek
Ze is in Amsterdam Oud-Zuid geboren. Ze kent de shoppers en de hoppers als haar broekzak.
De stamgasten van Joffers en Lexington, de rijke jongens en hun golddiggers. De dealers en vastgoedjongens, omhoog gevallen en omlaag geschoten. Dat is de wereld die Ariane Meijer (1967) in haar literaire thriller Koud-Zuid met opgekrulde neus beschrijft.
Het is even schrikken voor de beeldschone, zich in luxe wentelende, Donia wanneer ze hoort dat haar man Gideon door twee mannen op een scooter is geliquideerd in de chique Cornelis Schuytstraat. Maar het leven gaar verder, de kapper en de couturier met passende rouwkleding wachten. Aandacht en medeleven alom. Maar na zon komt regen. Het zakelijke gedeelte moet afgewikkeld worden. En daar zit de kneep. Ariane heeft geen flauw idee waar de geldstroom die onuitputtelijk leek vandaan kwam. Wat deed haar man eigenlijk? Terwijl ze afleiding zoekt bij de knappe vreemdeling Jason, sluipen de eerste onzekerheden en bedreigingen haar leven binnen. Maar pas als het leven van haar 17-jarige dochter Julia gevaar loopt, gaat Donia tot handelen over. Wat ze ontdekt is een haar onbekende donkere kant van het leven met nietsontziende criminelen.
Het begin van Koud-Zuid is een meesterlijke beschrijving van het luchtige leven van Donia die leeghoofdig, maar blij van zin dagelijks kapitalen spendeert in de P.C.Hooftstraat. Een satire bijna, ware het niet dat dergelijke dames wel degelijk bestaan. Blond en naïef, de wereld bekijkend vanachter een glas champagne, een lila vosje om de schouders en een Louis Vuitton tas op de schoot, ter bescherming tegen de boze buitenwereld. Ariane Meijer laat geen middel onbenut om het karakter van Donia met haar merkkleding, injectables en consumptie van kalmerende middelen met een nuffig soort ironie neer te zetten. Ze doet dat op een bijzonder grappige manier. Het enige probleem is dat Meijer zich te lang laat meeslepen door het plezier dat zij heeft in het beschrijven van Donia´s onbenul. Terwijl alle vrienden en kennissen van Donia weten hoe haar man Gideon de kost verdiende, blijft Donia halsstarrig haar oogkleppen voorhouden. Het is het poppenkasteffect waarbij de lezer de hoofdpersoon wil toeschreeuwen dat zij ook eens over haar schouder moet kijken.
Als Donia´s ogen eindelijk opengaan en zij terecht komt in een wereld van afpersing, drugshandel en witwasmethodes, blijft zij ongeloofwaardig lang naïef. Zij blijft steun zoeken bij individuen die haar meerdere keren hebben bewezen onbetrouwbaar en zelfs levensgevaarlijk te zijn. Op dat moment is Donia als Sneeuwwitje in Irak. Grappig, maar misplaatst. De spanning is dan ook dragelijk. Pas als Donia´s dochter Julia wordt ontvoerd, om informatie van Donia los te krijgen, krijgt Koud-Zuid een wat hoger thrillergehalte.
Iedereen heeft verborgen agenda´s, niemand is wie hij lijkt en het gevaar loert overal.
Qua structuur is het laatste gedeelte wat rommelig. Meijer is beter in sfeer en karakter dan in het opzetten van een spannend misdaadplot. Teveel personages moeten de schijn wekken onbetrouwbaar te zijn. Het resultaat is dat ze elkaar voor de voeten lopen.
Toch is Koud-Zuid een kostelijk boek. Het is zeer humoristisch en met een vlotte pen geschreven. Op de rand van chicklit, maar beslist beter. Bovendien is het een heerlijke weerspiegeling van de tijdgeest. Ideale zomerliteratuur. Enig.
De stamgasten van Joffers en Lexington, de rijke jongens en hun golddiggers. De dealers en vastgoedjongens, omhoog gevallen en omlaag geschoten. Dat is de wereld die Ariane Meijer (1967) in haar literaire thriller Koud-Zuid met opgekrulde neus beschrijft.
Het is even schrikken voor de beeldschone, zich in luxe wentelende, Donia wanneer ze hoort dat haar man Gideon door twee mannen op een scooter is geliquideerd in de chique Cornelis Schuytstraat. Maar het leven gaar verder, de kapper en de couturier met passende rouwkleding wachten. Aandacht en medeleven alom. Maar na zon komt regen. Het zakelijke gedeelte moet afgewikkeld worden. En daar zit de kneep. Ariane heeft geen flauw idee waar de geldstroom die onuitputtelijk leek vandaan kwam. Wat deed haar man eigenlijk? Terwijl ze afleiding zoekt bij de knappe vreemdeling Jason, sluipen de eerste onzekerheden en bedreigingen haar leven binnen. Maar pas als het leven van haar 17-jarige dochter Julia gevaar loopt, gaat Donia tot handelen over. Wat ze ontdekt is een haar onbekende donkere kant van het leven met nietsontziende criminelen.
Het begin van Koud-Zuid is een meesterlijke beschrijving van het luchtige leven van Donia die leeghoofdig, maar blij van zin dagelijks kapitalen spendeert in de P.C.Hooftstraat. Een satire bijna, ware het niet dat dergelijke dames wel degelijk bestaan. Blond en naïef, de wereld bekijkend vanachter een glas champagne, een lila vosje om de schouders en een Louis Vuitton tas op de schoot, ter bescherming tegen de boze buitenwereld. Ariane Meijer laat geen middel onbenut om het karakter van Donia met haar merkkleding, injectables en consumptie van kalmerende middelen met een nuffig soort ironie neer te zetten. Ze doet dat op een bijzonder grappige manier. Het enige probleem is dat Meijer zich te lang laat meeslepen door het plezier dat zij heeft in het beschrijven van Donia´s onbenul. Terwijl alle vrienden en kennissen van Donia weten hoe haar man Gideon de kost verdiende, blijft Donia halsstarrig haar oogkleppen voorhouden. Het is het poppenkasteffect waarbij de lezer de hoofdpersoon wil toeschreeuwen dat zij ook eens over haar schouder moet kijken.
Als Donia´s ogen eindelijk opengaan en zij terecht komt in een wereld van afpersing, drugshandel en witwasmethodes, blijft zij ongeloofwaardig lang naïef. Zij blijft steun zoeken bij individuen die haar meerdere keren hebben bewezen onbetrouwbaar en zelfs levensgevaarlijk te zijn. Op dat moment is Donia als Sneeuwwitje in Irak. Grappig, maar misplaatst. De spanning is dan ook dragelijk. Pas als Donia´s dochter Julia wordt ontvoerd, om informatie van Donia los te krijgen, krijgt Koud-Zuid een wat hoger thrillergehalte.
Iedereen heeft verborgen agenda´s, niemand is wie hij lijkt en het gevaar loert overal.
Qua structuur is het laatste gedeelte wat rommelig. Meijer is beter in sfeer en karakter dan in het opzetten van een spannend misdaadplot. Teveel personages moeten de schijn wekken onbetrouwbaar te zijn. Het resultaat is dat ze elkaar voor de voeten lopen.
Toch is Koud-Zuid een kostelijk boek. Het is zeer humoristisch en met een vlotte pen geschreven. Op de rand van chicklit, maar beslist beter. Bovendien is het een heerlijke weerspiegeling van de tijdgeest. Ideale zomerliteratuur. Enig.
1
Reageer op deze recensie