Familietragedie

Wie het verdriet en de hartverscheurende angsten aan het begin van Steenhouwer leest, begrijpt dat hier een schrijfster aan het werk is geweest die de emoties die zij beschrijft diep doorvoeld heeft. Steenhouwer, de derde thriller van Camilla Läckberg die in het Nederlands vertaald is, heeft dan ook een sterk persoonlijk karakter.
In Steenhouwer vindt een kreeftenvisser het lichaam van het zevenjarige meisje Sara. Hoewel het in eerste instantie lijkt of zij in zee verdronken is, blijkt bij lijkschouwing dat er zoet water en zeepresten in haar longen zitten. Conclusie: Sara is vermoord. Inspecteur Patrik Hedstrom heeft de leiding over het moordonderzoek waarbij hij keer op keer op het verkeerde been wordt gezet. De zaak wordt helemaal lastig als blijkt dat Sara ook as in haar slokdarm en maag heeft. Het gaat om de overblijfselen van de steenhouwer Andersson en de tweelingbroers Karl en Johan die beiden bij een brand omkwamen in de jaren twintig van de vorige eeuw. Een onbegrijpelijk gegeven.
Dwars door het onderzoek in het heden, loopt een verhaallijn in het verleden (1923-1963) waarin o.a. de onmogelijke liefdesrelatie tussen een eenvoudige steenhouwer Anders Andersson en de dochter van de directeur van de steenfabriek wordt beschreven. Maar wat hebben de gebeurtenissen van tachtig jaar geleden te maken met de moord op Sara in het heden? De politie heeft het er moeilijk mee.
Camilla Läckberg heeft een groots en meeslepend epos voor ogen gehad toen ze aan Steenhouwer begon. Een familiedrama zonder weerga, waarbij meerdere toekomstige generaties betrokken zouden zijn. Daarnaast heeft zij een moordverhaal willen schrijven waarbij een kleine Zweedse gemeenschap in rep en roer zou raken. Om dat te bewerkstelligen heeft Läckberg haar toevlucht moeten zoeken in een overdaad aan zorgelijke omstandigheden.
In het heden is er de afschuwelijke moord op Sara, de strijd van de plaatselijke koster Arne tegen zedeloosheid, de overspel plegende huisarts Niclas, de keiharde burenstrijd tussen schoonmoeder Lilian en haar buurman, de onbeheersbare energie-uitbarstingen van een kleine voyeur met ADHD, de haat en nijd tussen de politieagenten onderling etc.etc.
In het verleden grijpt Läckberg terug op de klassieke romance zonder toekomst waarbij een simpele steenhouwer een meisje van veel hogere stand zwanger maakt. Het zal ingrijpende gevolgen hebben voor hele generaties erna. Kortom, kommer en kwel alom.
En dat is nog niet eens al het leed dat Läckberg tevoorschijn tovert. In het begin verhaalt zij uitvoerig over de postnatale depressie van Erica, de vrouw van inspecteur Patrik
Camilla Läckberg die zelf zwaar heeft geleden onder deze afschuwelijke gemoedsgesteldheid, beschrijft de toestand van Erica pijnlijk gedetailleerd. Erica is moe, boos, uitgeput, gefrustreerd. Ze heeft pijn en is totaal niet blij met haar baby. Daar staat tegenover dat Patrik, die het lijk van het vermoorde meisje heeft gezien, zich pathetisch sentimenteel aan zijn eigen dochtertje vastklampt. Het begin van het boek is dan ook een tranendal. Emoties waaien alle kanten op en daar waar de vrouwelijke lezer zich nog kan inleven, zal de mannelijke lezer toch zwaar behoefte krijgen aan een stevige opkikker.
In flash backs, die vorm krijgen in korte hoofdstukken die vanuit wisselend perspectief zijn beschreven, wijst Läckberg terug naar het verleden, waarbij de onstuimige relatie tussen de steenhouwer en het rijke meisje uit de doeken wordt gedaan en waarbij stukje bij beetje de consequenties voor latere generaties uit de doeken wordt gedaan.
Steenhouwer is zonder meer een goed boek, maar de vaart van het verhaal heeft wel degelijk te lijden onder de vele emotionele zijstapjes die Läckberg zich veroorlooft om zelfs de minst belangrijke bijfiguren van een geloofwaardige achtergrond te voorzien. En, zoals gezegd, elke uitdieping gaat gepaard met zorgen en emoties. Iets minder ellende had het boek goed gedaan.
Dat neemt niet weg dat Steenhouwer een met zorg geconstrueerde thriller is, met een positieve hoofdpersoon (Patrik) en een verhaallijn waarin familiedrama op een perfecte wijze wordt ingepast in de thriller. Psychologisch heel sterk. Voor de liefhebbers van Elizabeth George.