Lezersrecensie
Realistisch SF avontuur
Andy Weir heeft naam gemaakt met zijn verfilmde debuut ‘The Martian’. Een verhaal wat afspeelt op een planeet die tot ieders verbeelding spreekt: Mars. Nu dus zijn tweede boek, ‘Artemis’.
De schrijver blijft ditmaal iets dichterbij bij huis. We gaan naar de maan. Daar is de eerste en enige stad gesticht: Artemis. Ook al is de naam van de stad de naam van een belangrijke Griekse godin, het is voor het verhaal niet verder van belang. Hoogstens 1x wordt naar de godin verwezen. In het Aldrin park staan twee standbeelden: “the other was Artemis, the Greek goddess our fair city was named after”.
“I bounded over the gray, dusty terrain toward the huge dome of Conrad Bubble”. Een sterke openingszin, ik zit meteen in het verhaal. Ik zie het zo voor me. De ik is niet een hij maar een zij, Jazz, afkorting van Jasmine. Werkt als pakketbezorger maar vult haar lage inkomsten aan met smokkelen. Ze is brutaal, mondig en erg begaafd. Jazz streeft naar een bepaald geldbedrag op haar rekening. Want net als op aarde is de kloof tussen arm en rijk groot. Haar wens om wat meer luxe is dus niet zo heel ver gezocht.
Geregeld smokkelt Jazz spullen van de aarde naar Artemis en levert ze smokkelwaar aan zakenman Trond. Op een dag krijgt zij van hem een aantrekkelijk aanbod waar veel geld mee is te verdienen. Wat zij moet gaan doen laat ik in het midden, maar ik vond het wel een tikje ongeloofwaardig dat zij het alleen kan opknappen. Het gaat natuurlijk fout.
Artemis is vlot en met veel vaart geschreven. Enkel de personages konden mij niet helemaal overtuigen. Zoals Jazz tegen haar vriend, Svoboda zegt : “You really need to work on how you talk to women” geldt in zekere zin ook voor Weir. Hij heeft dan de technische details in het boek overtuigend uitgewerkt, de vrouwelijke kant van Jazz is matig. Hoewel al die technische details het verhaal kunnen vertragen, vond ik het juist wat toevoegen aan het verhaal. En een pluspunt is de humor in het verhaal.
Tussen de regels door lees je dat leven in Artemis niet zonder risico’s is. Andy Weir weet realistisch het leven op de maan te beschrijven. Dat Artemis verfilmd gaat worden daar ben ik wel van overtuigd.
Ondanks wat minpunten heb ik me goed vermaakt met Artemis. Het is een SF verhaal wat behalve de liefhebbers van het genre ook het jongere lezerspubliek kan waarderen.
De schrijver blijft ditmaal iets dichterbij bij huis. We gaan naar de maan. Daar is de eerste en enige stad gesticht: Artemis. Ook al is de naam van de stad de naam van een belangrijke Griekse godin, het is voor het verhaal niet verder van belang. Hoogstens 1x wordt naar de godin verwezen. In het Aldrin park staan twee standbeelden: “the other was Artemis, the Greek goddess our fair city was named after”.
“I bounded over the gray, dusty terrain toward the huge dome of Conrad Bubble”. Een sterke openingszin, ik zit meteen in het verhaal. Ik zie het zo voor me. De ik is niet een hij maar een zij, Jazz, afkorting van Jasmine. Werkt als pakketbezorger maar vult haar lage inkomsten aan met smokkelen. Ze is brutaal, mondig en erg begaafd. Jazz streeft naar een bepaald geldbedrag op haar rekening. Want net als op aarde is de kloof tussen arm en rijk groot. Haar wens om wat meer luxe is dus niet zo heel ver gezocht.
Geregeld smokkelt Jazz spullen van de aarde naar Artemis en levert ze smokkelwaar aan zakenman Trond. Op een dag krijgt zij van hem een aantrekkelijk aanbod waar veel geld mee is te verdienen. Wat zij moet gaan doen laat ik in het midden, maar ik vond het wel een tikje ongeloofwaardig dat zij het alleen kan opknappen. Het gaat natuurlijk fout.
Artemis is vlot en met veel vaart geschreven. Enkel de personages konden mij niet helemaal overtuigen. Zoals Jazz tegen haar vriend, Svoboda zegt : “You really need to work on how you talk to women” geldt in zekere zin ook voor Weir. Hij heeft dan de technische details in het boek overtuigend uitgewerkt, de vrouwelijke kant van Jazz is matig. Hoewel al die technische details het verhaal kunnen vertragen, vond ik het juist wat toevoegen aan het verhaal. En een pluspunt is de humor in het verhaal.
Tussen de regels door lees je dat leven in Artemis niet zonder risico’s is. Andy Weir weet realistisch het leven op de maan te beschrijven. Dat Artemis verfilmd gaat worden daar ben ik wel van overtuigd.
Ondanks wat minpunten heb ik me goed vermaakt met Artemis. Het is een SF verhaal wat behalve de liefhebbers van het genre ook het jongere lezerspubliek kan waarderen.
1
Reageer op deze recensie