Avaritia & Invidia
Behalve de boekomslag is de eerste zin heel sterk: "De tijd had zijn beeld zo goed als uitgewist toen het spektakel begon" De schrijver heeft meteen mijn aandacht. Pensioen wordt verteld door Frans Laarmans en gaat over, in een notendop , zijn overleden zwager Willem, Moeder, de vriendin van Willem, Bertha en diens zoon Alfred . Bij een administratieve vergissing krijgt hij de achternaam van zijn stiefvader Wouters en kan daardoor geen aanspraak maken op het pensioen van zijn vader Willem
Het verhaal is ijzersterk geschreven. In een prachtige stijl die kenmerkend is voor Elsschot . Geen woord is te veel geschreven. Moeder handelt vooral uit eigenbelang en is hebzuchtig. Maar ook de familie is niet geheel vrij van schuld in deze geschiedenis.
Het leest vlot weg maar dan doe je geen recht aan het verhaal. Lees met aandacht en met wat Kris mij eens aanraadde bij een ander boek, wat ook op Pensioen van toepassing is "Een heel bijzonder boekje . Eentje om héél langzaam en grondig te lezen".
Uitgeverij Polis brengt opnieuw het werk uit van Elsschot en terecht. Elsschot verdient het om weer ontdekt te worden.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Natalie
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
