Sterk verhaal, goede spanningsopbouw

Het is moeilijk voor te stellen dat Botsing pas het tweede boek is van de Nederlandse schrijfster Ingrid Oonincx. Ze schrijft alsof ze al een heel oeuvre op haar naam heeft. Geroutineerd en trefzeker vertelt ze in Botsing de verhalen van Anna, Lisa en Ewoud.

Anna is een veelbelovende architecte die bij een beroemd bureau werkt. Voor haar werk reist ze de hele wereld rond. Ze ontmoet op die manier veel mannen met wie ze vervolgens een onenightstand heeft. Het is een levensstijl die zo langzamerhand onbevredigend wordt voor Anna. Ze zou graag een duurzame relatie met een ongetrouwde man willen, maar daar slaagt ze niet in. De stabiliteit in haar leven zoekt ze in haar baan en hopelijk ook in een eigen woning. Al snel vindt ze een prachtig appartement in een imposante villa. Helaas is haar blijdschap hierover van korte duur. Op de eerste avond in haar nieuw appartement vindt ze haar net gekregen papegaai gruwelijk verminkt in zijn kooi.
Lisa is directeur van een vliegtuigmaatschappij. Als succesvolle zakenvrouw heeft ze alles onder controle. In plaats van een secretaresse heeft ze een 'personal assistent' die op zakelijk gebied alles regelt, en ze heeft een huishoudster die zowel voor het huis als voor de kinderen zorgt. Haar zorgvuldig opgebouwde leven stort langzaam in als twee fundamenten wegvallen. Haar Poolse huishoudster vertrekt naar huis om voor een zieke moeder te zorgen, en haar man vertrekt tijdelijk naar Amerika voor een universitair gastdocentschap. Daar komt nog bij dat ze tijdens het voor de ontspanning broodnodige rondje hardlopen het gevoel heeft dat ze achtervolgd wordt.
Ewoud had alles: goede baan, leuke vrouw, lief dochtertje, mooi huis. En nu? Nu woont hij in een achterbuurt, mag hij van zijn ex zijn dochtertje niet meer zien omdat zij geschrokken zou zijn van zijn woedeaanvallen, en vlucht hij in de drank. Ondertussen wordt hij hardhandig herinnerd aan de afspraak dat hij in ruil voor veel geld Nederland zou verlaten. Hij zou wel willen, maar hij wil zijn dochtertje niet achterlaten. Hij zet alles op alles om haar te kunnen zien. 

Botsing bestaat uit drie afzonderlijke verhaallijnen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben. Het verhaal zit zo ingenieus in elkaar dat de lezer pas op het eind ontdekt wat Anna, Lisa en Ewoud met elkaar verbindt. Iedere verhaallijn is een spannend, losstaand verhaal en tegelijkertijd toch ook een onderdeel van het grote verhaal. Langzaam draaien de verhaallijnen in elkaar, eerst die over Anna en Lisa en in het laatste hoofdstuk volgt de onthulling van Ewouds rol in het verhaal. En dan vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Geniaal, goed en overtuigend gedaan.

Botsing heeft alles in zich wat een thriller goed maakt en de moeite van het lezen meer dan waard is: een sterk verhaal, goede spanningsopbouw, interessante, realistische personages en een prettige schrijfstijl zonder opsmuk of mooischrijverij. Het zou mij niets verbazen als Botsing hoge ogen gaat gooien bij thrillerprijzen, zoals de Beste Thriller van het jaar van Crimezone.nl of de Gouden Strop.