Verrassende wendingen

Roos Boum heeft een omvangrijk oeuvre op haar naam staan, bestaande uit een autobiografie, romans en kinderboeken. Haar werk verschijnt bij zowel reguliere als self-publishing uitgeverijen. Ze is bij het publiek voornamelijk bekend door haar autobiografie Valse salie, waarin ze een tragische jeugd beschrijft. Onlangs verscheen bij Free Musketiers haar eerste thriller, Dode mannen moorden niet. Een intrigerende titel die nieuwsgierig maakt naar het verhaal.

Een jaar of vijf geleden verdween Margo, het toen negenjarige zusje van Rico. Na een maand werd haar gruwelijk verminkte lichaam gevonden. Haar vader, een vermaarde forensisch patholoog- anatoom, verrichtte op eigen verzoek de autopsie. Daarna werd hij nooit meer de oude. Hetzelfde gold voor Rico, die Margo zou ophalen en naar huis brengen. Toen hij veel te laat aankwam, was ze verdwenen. Rico wordt verteerd door schuldgevoel en overladen met verwijten door zijn ouders. Al snel vlucht hij naar Australië om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Op een dag krijgt hij een telefoontje van zijn moeder, die hem smeekt  terug te komen. Zijn vader is precies twee jaar na de dood van Margo verdwenen tijdens een wandeling in de bergen. Er was een levensverzekering afgesloten op Rico’s vader en zijn moeder heeft die nodig om schulden af te betalen.
Ondertussen verdwijnen er meer mensen, van wie een aantal verminkt wordt teruggevonden. Allemaal op bepaalde dagen. De politie ziet geen verband. Rico wel. Hij gaat op jacht naar de moordenaar van zijn zusje.

Het verhaal wordt verteld vanuit negen personages die allemaal op de een of andere manier iets te maken hebben met de moorden. De afwisseling zorgt voor spanning, vooral omdat niet alle personages het achterste van hun tong laten zien. Rico is de meest interessante personage, vanwege zijn vele gezichten. Roos Boum heeft zijn verschillende kanten goed neergezet door hem ook te laten zien vanuit het perspectief van de andere personages.

De plot zit goed in elkaar en heeft een aantal wendingen die je verrassen, vooral als je al in een vroeg stadium dacht te weten hoe het verhaal in elkaar steekt. Sommige passages zijn nagelbijtend spannend.
Toeval speelt echter een te grote rol in Dode mannen moorden niet. Alles grijpt net iets te mooi samen om geloofwaardig te zijn. Bepaalde ontmoetingen in het verleden tussen sommige personages zijn te toevallig. Het komt vaker voor bij thrillers en bederft op dit punt niet het leesplezier.

Het slechte taalgebruik doet dit helaas wel. Er zijn te veel zinnen die niet lekker lopen, uitdrukkingen die net niet kloppen en taalfouten. Twee kleine voorbeelden: ‘overvloedigheid aan kwijl’ (overvloed aan kwijl), ‘hierna krijg ik de heilige riten toegediend’ (medicijnen krijg je toegediend, riten onderga je).

Dode mannen moorden niet bevat een paar religieuze elementen die los van elkaar normaal zijn maar bij elkaar genomen een vreemde, vergezochte en daardoor ongeloofwaardige combinatie vormen. Er is sprake van een predikant in combinatie met iemand die kruisjes slaat en iconen verzamelt. Daarnaast is er sprake van pentagrammen en discipelen. Kortom een vreemd mengsel van protestantse, katholieke, Russisch-orthodoxe, wicca en sekte elementen.

Roos Boum heeft met Dode mannen moorden niet laten zien dat ze in staat is een thriller met een spannende plot te schrijven. Ze doet er daarom goed aan bij het schrijven van haar volgende thriller meer aandacht te besteden aan geloofwaardigheid en redactie.