Een gedegen, goede thriller

Voordat Harry Bingham begon aan zijn verrassende thriller Fiona had hij al een stuk of wat romans en non-fictieboeken op zijn naam staan. Naast het schrijven, houdt hij zich bezig met zijn 'Writer’s workshop' waar aankomende schrijvers worden begeleid bij het schrijfproces.

Fiona is een bijzondere vrouw met de nodige geheimen, om het subtiel uit te drukken. Als tiener was ze dood en opgenomen in een psychiatrische inrichting − dit lijkt onlogisch en tegenstrijdig, maar Bingham houdt de lezer hierover in spanning tot het laatst. Na het ontslag uit de inrichting, studeerde ze succesvol filosofie aan de universiteit. Tot haar grote verbazing wordt ze, amper vijf jaar na haar opname, aangenomen bij de politie in Wales, ondanks haar psychiatrisch verleden en de dubieuze achtergrond van haar vader. De hoofdinspecteur heeft goede redenen om haar aan te nemen: ze is intelligent, kan goed nadenken en heeft geen strafblad. Dit alles kan haar in zijn ogen tot een goede politieagent maken. Vier jaar later is Fiona opgeklommen tot rechercheur en in die hoedanigheid druk met een tweetal zaken. De ene zaak, een ernstig geval van fraude waarbij een voormalig politieman vele duizenden ponden heeft verduisterd, verveelt haar omdat haar taak bestaat uit het natrekken van alle geldstromen. Goede reden om vol in de andere zaak te duiken. Een prostituee en haar dochtertje zijn op gruwelijke wijze vermoord in een smerig uitgewoond kraakpand. Fiona raakt geobsedeerd door de vrouw en haar dochter. Het gaat zelfs zo ver dat ze een nacht met ze doorbrengt in het mortuarium en met ze praat. (De Engelse titel is niet voor niets Talking to the Dead) De werkwijze van Fiona tijdens het onderzoek is op z'n zachtst gezegd onconventioneel. Ze krijgt de getuigen, veelal bange, wantrouwige Oost-Europese prostituees, op haar eigen manier aan het praten. Haar baas weet niet wat hij met haar aanmoet, want Fiona blijft, ondanks waarschuwingen, impulsief en op eigen houtje opereren. Desondanks boekt ze wel verbluffende resultaten. Fiona wil deze zaak koste wat het kost oplossen, en rust niet voordat het zover is, zelfs al brengt ze haar eigen leven in gevaar.

Harry Bingham is erin geslaagd om een conventionele politieroman met een onconventioneel hoofdpersoon te combineren tot een bijzondere, goede thriller. De bijbehorende clichés, onder andere in de verhaallijn, geeft hij op de juiste momenten een goede en verrassende twist. Ondanks dat Fiona een 'gek mens' is, weet ze de lezer toch voor zich in te nemen. Ze doet dit door haar ontwapenende eerlijkheid over haar gevoelens en haar aanpak. Ze durft er voor uit te komen dat sommige acties niet handig waren. Andere dingen houdt ze echter voor zichzelf en hier moet de lezer naar raden. Ze is een vreemde eend in de bijt, niet alleen bij de politie, en daar is Fiona zich maar al te goed van bewust. Haar diepste wens is om een bewoner van de planeet Normaal te worden, zoals ze dat zelf noemt. Ze 'spoort' niet, vreemd genoeg maakt dit van haar juist een overtuigende, echte persoon. Goed gezien van de Nederlandse uitgeverij om van Fiona een virtueel persoon te maken, compleet met eigen twitteraccount en facebookpagina.

Naast het spannende verhaal geeft Harry Bingham ook een grimmig, rauw beeld van de prostitutie en de bijbehorende vrouwenhandel in Groot-Brittannië. Vrouwen, veelal van Oost-Europese afkomst, worden onder valse voorwendselen naar Groot-Brittannië gebracht en aldaar verkocht en misbruikt alsof ze dingen zijn in plaats van mensen. En als ze niet meer functioneren omdat ze gewond, ziek of gewoon op zijn, worden ze, althans in dit verhaal, afgedankt en in koelen bloede vermoord. De lezer kan alleen maar huiveren en hopen dat het fictie is. Het is geen vrolijk verhaal dat Harry Bingham de lezer vertelt.
Het boek is ondanks dat, en ondanks de gekte van Fiona, geen zwaar op de maag liggende thriller geworden. Harry Bingham zorgde voor genoeg grappig bedoelde scènes, die bij de lezer minimaal een glimlach op het gezicht toveren. Vooral de scènes waarin Fiona haar aarzelende stappen op het liefdespad zet, zijn ronduit grappig.

Alles beschouwd is Fiona een gedegen goede thriller waarin Bingham afwisselend speelt met clichés, spanning en humor, en waarin de spanningsboog goed in elkaar zit. Daarnaast is het boek goed geschreven en heeft het een bijzondere hoofdpersoon die zeer realistisch overkomt. Fiona zou zo het begin kunnen zijn van een succesvolle serie! Deze lezer kijkt al uit naar deel twee.