Poëtische hervertelling over Medea

(Recensie voor www.fantasywereld.nl)

Een hervertelling van een Griekse mythe
De heks van Kolchis is een hervertelling van de mythe rondom Medea, de tovenares van Kolchis. Zelf was ik niet bekend met deze mythe, waardoor ik blanco in het verhaal stapte en het verrassende en vaak wrede wendingen nam. Na afloop heb ik me wat meer in de mythe verdiept en kan ik constateren dat de auteur de gebeurtenissen vrij nauwkeurig heeft opgevolgd. Dit boek is vooral een ‘villain origin story’ – het laat zien hoe Medea zich van een bedeesd, onbegrepen meisje ontwikkelt naar een meedogenloze vrouw die iedereen angst inboezemt. Enerzijds is het interessant om deze ontwikkeling te volgen, anderzijds is het misschien jammer dat een van de donkerste vrouwelijke personages uit de Griekse mythologie een slachtoffer is van wat anderen haar aandoen en dat dat haar duisternis voedt, in plaats van dat ze – voor de verandering – gewoon een machtswellustige vrouw was die zich niets in de weg liet staan.

Een ziel die steeds donkerder wordt
We leren Medea kennen als een meisje van een jaar of zeventien, dat magische krachten heeft en daardoor vaak het slachtoffer wordt van haar vaders razernij. Haar moeder kijkt de andere kant op, haar broer beschimpt haar en haar zusje mag niet bij haar in de buurt komen. Een tragisch achtergrondverhaal dus. Zodra Kolchis bezoekt krijgt van de held Jason, voelt ze zich gelijk tot hem aangetrokken en helpt ze hem bij het uitvoeren van de queesten om samen met hem te kunnen ontsnappen. De auteur heeft veel aandacht besteed aan het beschrijven van Medea’s gevoelens, die zich ongeliefd en gekwetst voelt en vatbaar is voor de manipulatieve woorden van anderen. Tegelijkertijd klampt ze zich vast aan het geloof dat alles beter wordt, dat ze haar geluk verdient, en is er geen offer te groot om dat glimpje geluk te behouden. Het steeds donkerder worden van haar ziel en haar magie die daarop reageert is mooi beschreven:

“De duisternis voelt levend en leidt me af. Terwijl ik in het schemerdonker staar, zweer ik dat ik het voel lekken, als een open wond. Het sijpelt in me, fluistert tegen mijn botten in een taal die ik niet versta, maar waar mijn lichaam op lijkt te reageren.”

Een tragisch, poëtisch beschreven verhaal
De auteur heeft een meeslepende, poëtische schrijfstijl die perfect bij zo’n hervertelling past. De vertaler heeft dit ook heel goed in het Nederlands weten te verwoorden. Het verhaal werd daardoor sfeervol en kreeg meer diepgang. Het is mooi – maar ook hartverscheurend – om te zien hoe Medea op haar leven reflecteert en uiteindelijk tot deze conclusie komt:

“Ik werd de duisternis, zodat hij kon stralen.”

Deze quote vat eigenlijk het hele boek samen, waar hij op verschillende mannen slaat die Medea allemaal voor hun karretje proberen te spannen. Uiteindelijk kiest ze voor zichzelf, al is de duisternis dan al zo’n vast onderdeel van haar dat je als lezer inziet dat er weinig van haar oorspronkelijke zelf is overgebleven. Het verhaal is over het algemeen genomen erg triest, al laat de epiloog wel een hoopvol vlammetje schijnen.

Conclusie
De heks van Kolchis is een hervertelling over de mythische figuur Medea. Het verhaal volgt de gebeurtenissen uit de mythe nauwgezet en geeft vooral invulling aan Medea’s gevoelens. Het laat zien hoe ze steeds verder in de duisternis zinkt waarvoor velen andere (mede)verantwoordelijk zijn. De auteur weet zowel de emoties als de sfeer heel goed te vangen en in prachtzinnen weer te geven, waardoor het geheel iets poëtisch heeft dat goed past bij de Griekse mythologie. Voor liefhebbers van (Griekse) mythologie is dit boek zeker een aanrader.