Het verleden komt tot leven

(Recensie voor www.fantasywereld.nl)

Een vlotter vervolg
Het eerste deel van Catan kenmerkte zich door de vele personages vanuit wiens oogpunt het verhaal verteld werd. Deze trend zet zich voort. De drie broers die gezamenlijk uit het Noordland vertrokken, drukken nog steeds hun stempel op het verhaal. Zij zijn nu allemaal van middelbare leeftijd en hun rol is iets meer op de achtergrond, al zijn ze alle drie nog steeds van groot belang voor de samenleving. Er worden ook een hoop nieuwe personages geïntroduceerd, waarvan Jora, de dochter van de jarl, toch wel de belangrijkste is. Hoewel ik het aantal personages in het eerste deel nogal overweldigend vond en dit vooral een manier leek te zijn om het verhaal vanuit zoveel mogelijk perspectieven te belichten, is er in De orde van de raaf een veel duidelijkere verhaallijn die gevolgd wordt. Ieder personage dat aan het woord komt, draagt daar iets aan bij. Dit deel voelde daardoor veel meer als een geheel dan het voorgaande deel, dat soms toch wat fragmentarisch was of te veel over randzaken uitweidde. Het las veel vlotter en de personages hadden meer diepgang.

Klaus Tauber brengt het verleden tot leven
Waar er in het eerste deel een focus lag op de reis naar Catan en de beginselen van een nieuwe samenleving, heeft de gemeenschap aan de start van De orde van de raaf al grote ontwikkelingen doorgemaakt. Er zijn drie nederzettingen die in grootte verschillen, waaraan een vierde wordt toegevoegd. Het is interessant om te zien welke verschillende keuzes er gemaakt worden omtrent leiderschap, religie en wetgeving en welke gevolgen dit heeft. De auteur weet dit op zo’n manier weer te geven dat het allemaal heel echt voelt en je echt het gevoel hebt dat je een historisch verslag aan het lezen bent. Het was soms best confronterend om te lezen hoe zowel slaven als vrouwen behandeld werden en dat het overweldigen van een vrouw niet overal als een grote misdaad werd gezien – en mishandeling van een slaaf zelfs ‘rechtvaardig’ was. Slavernij werd deze keer ook beter met het wereldbeeld van de Noormannen verweven, waardoor je beter begrijpt waardoor het zo moeilijk is om daarvan los te komen en waarom het een wig drijft tussen de christelijke bewoners en degene die de Noordse goden aanhangen.

Overleven in de wildernis
Slavernij is dus opnieuw een belangrijk thema. Ook nu is er een groep slaven die wegvlucht: in dat opzicht lijkt het allemaal een beetje hetzelfde. Toch had ik nu het gevoel dat ik er meer midden in stond, omdat de personages beter zijn uitgewerkt. Dat maakte het een stuk spannender. Daarnaast lag de nadruk op Jora, die uit haar eigen samenleving verbannen wordt nadat ze de slaven heeft geholpen te ontsnappen. Zij moet in haar eentje de wildernis doortrekken terwijl er mannen jacht op haar maken. Jora was een leuk personage om over te lezen – slim, moedig en krachtig op een manier die geloofwaardig blijft in een door mannen gedomineerde wereld. Haar halfbroer Leif, die geen interesse heeft in zwaardvechten en daardoor geminacht wordt door zijn vader, de jarl, vond ik ook een interessant personage waarbij ik benieuwd ben hoe die zich verder gaat ontwikkelen. Hoewel het conflict dat er in dit deel centraal staat wordt opgelost, verwacht ik dat niet iedereen zich daarbij zal neerleggenen dat het in het derde en laatste deel opnieuw zal oplaaien.

Conclusie
De orde van de raaf is het tweede deel van de Catan-trilogie, die zich achttien jaar later afspeelt dan het eerste boek. Het verhaal volgt een duidelijkere verhaallijn dan zijn voorganger en de personages zijn ook beter uitgewerkt, waardoor dit deel beter de aandacht vasthoudt. Klaus Teuber slaagt erin het verleden tot leven te wekken, geeft blijk van gedegen kennis over vroege culturen en laat inlevingsvermogen zien wat betreft tegengestelde levenswijzen, religies en ideologieën.