Sfeervolle historische fantasy

(Recensie voor Fantasywereld)
3.5 ster

Echt aanvoelende personages die de clichés overstijgen
Twee jaar geleden las ik het Kraaien-tweeluik van Leigh Bardugo, dat door de goede plottwists en sterke personages tot mijn favoriete boeken behoort. Ik was dan ook heel benieuwd naar deze historische fantasy die voor een volwassen publiek bestemd is.

Luzia is op het eerste gezicht een bedeesd meisje, dat later toch over een scherpe tong blijkt te beschikken. Ze werkt als keukenmeisje en staat onder aan de sociale ladder. Hoewel ze best pienter is, wil ze dit niet aan de wereld laten zien. Ook wordt ze meermaals als lelijk omschreven, waardoor dit verhaal toch een ander gevoel oproept dan de stoere en beeldschone dames die je tegenwoordig in de vele romantasyboeken tegenkomt. Ik vond het wel verfrissend, evenals het feit dat er niet gelijk een seksuele spanning tussen de hoofdpersonages hangt, maar dat hun relatie langzaam groeit. Hierdoor vond ik Santángel en Luzia allebei heel ‘echt’ overkomen en de clichés overstijgen.

Van Santángel weten we aanvankelijk niet veel, behalve dat iedereen het een griezel vindt en dat hij onsterfelijk is. Ik was erg benieuwd naar het geheim dat hij met zich meedroeg en toen dat zo tegen de helft van het boek onthuld werd, vond ik het een sterk achtergrondverhaal. Wel was het mysterie rondom dit personage mijn grootste drijfveer om door te lezen; ik merkte dat mijn aandacht daarna verslapte en de ontwikkeling van de personages leek rond dat moment ook een beetje te stagneren. Hoewel ze wel naar elkaar toe groeien, kon ik niet echt voor ze rooten en miste ik toch een beetje pit.

Een middelmatig middenstuk en slot
Wanneer Luzia’s gave eenmaal ontdekt is, moet ze deelnemen aan een toernooi om haar ‘wonderen’ te laten zien en tegelijkertijd bewijzen dat deze krachten van God komen en niet van de duivel. Door het uitspreken van zinnetjes kan ze magie bedrijven; hoe dit precies in zijn werk gaat, blijft een beetje vaag. De gaven van de andere deelnemers waren niet erg indrukwekkend en eigenlijk zakte het verhaal hier een beetje in en had ik op wat meer spanning gehoopt. Het loopt allemaal anders dan je zou verwachten, wat enerzijds leuk is, maar toch ook een soort… gemiste kans leek. Ik kan hier niet veel over zeggen zonder te veel te verklappen, maar er had veel meer gedaan kunnen worden met Luzia’s krachten.

The familiar was op zich best een interessant verhaal en de auteur is er goed in geslaagd om historisch Spanje weer te geven. Toch grepen de personages me niet zo aan, was het plot niet erg indrukwekkend en is dit geen boek dat me zal bijblijven. De tekst las soms ook een beetje stroef, met hier en daar onnodige perspectieven of vooruitwijzingen. Wel verraste ze me dikwijls met mooie beeldspraak.

Conclusie
Met The familiar schrijft Leigh Bardugo haar eerste historische fantasy, waarbij ze de sfeer goed weet te vangen. Het is ook haar eerste standalone, wat als een gemiste kans voelt. Dit verhaal had de potentie om iets veel groters te worden. Liefhebbers van historische romans met een vleugje magie moeten dit boek zeker een kans geven, maar in vergelijking met haar andere boeken vond ik The familiar middelmatig en miste ik spraakmakende personages, een paar goede plottwists en spanning.