Eigenzinnige hoofdpersonages

(Recensie voor Fantasywereld.nl)

Een rijke feeënwereld
Emily is een soort etnograaf die de verschillende feevolkeren in kaart brengt. Ik hou wel van ontdekkingsreizen en het leren kennen van onbekende culturen en volkeren – of deze nu fictief zijn of niet. Het boek lag daardoor wel in mijn straatje. De auteur heeft een rijke feeënwereld geschapen, waarbij ieder soort zijn eigen kenmerken heeft. Er zijn ook verschillende mythes in opgetekend die Emily tijdens haar veldwerk heeft gehoord. Deze korte, sprookjesachtige verhalen vond ik ook sterk en voegden ook iets toe aan de rode draad.

Eigenzinnige hoofdpersonages
De personages spraken me ook aan. Emily toont kenmerken van het autistische spectrum zonder dat dit verder benoemd wordt. Ze is op sociaal gebied niet heel handig – op een onschuldige manier – en ze kwam daardoor over als een heel puur karakter die heel direct is. Hoewel ze aanvankelijk enkel om de wetenschap geeft, is het mooi om te zien hoe haar hart op een kiertje komt te staan en ze zich uiteindelijk aan de verschillende dorpsbewoners hecht.

Haar tegenspeler is de geheimzinnige Wendell. Aanvankelijk wordt hij nogal verwend en vervelend neergezet en ergert Emily zich groen en geel aan hem – en tegelijkertijd is hij iemand die heel makkelijk met haar nukken kan omgaan. Al snel wordt duidelijk dat hij zelf feeënbloed in zich heeft. Wat ik leuk – en verfrissend – vond is dat Emily dit allang vermoedde. Het is niet een of andere grote onthulling en ze reageert er verder heel laconiek op. De dynamiek tussen deze twee was leuk, ze speelden goed op elkaar in. Gaandeweg wordt het duidelijk dat ze wat romantische gevoelens voor elkaar ontwikkelen. Dit was subtiel gedaan, wat goed past bij Emily – die dit door haar gebrek aan empathie zelf totaal niet doorhad. Het was heel onschuldig allemaal. Aangezien we tegenwoordig veel boeken zien waar ze elkaar al na één bladzijde de kleren van het lijf willen rukken, was dit boek een fijne tegenhanger.

Cozy fantasy?
Het verhaal wordt beschreven als een cozy fantasy, waardoor ik geen verhaal met een hoog tempo had verwacht. Dit klopte ook wel, het verhaal kabbelt rustig voort. Het verveelde mij niet, toch was het ook niet moeilijk om het boek even weg te leggen. Het verhaal is inderdaad cozy in de zin dat het zich in een klein dorp afspeelt, met een kille hut die door Wendell gezellig wordt gemaakt met allerlei tierelantijntjes en waar wat kopjes thee worden gedronken in het gezelschap van een trouwe viervoeter. Toch zijn de feeën behoorlijk bruut en kreeg ik er niet echt een hartverwarmend gevoel van. Er stond ook veel op het spel en het las eerder als een sprookje met een lichtduistere ondertoon.

Conclusie
Emily Wildes encyclopedie der feeën is het eerste deel van een serie waarin twee wetenschappers onderzoek doen naar het geheimzinnige feeënvolk. Ontmoetingen met deze gevaarlijke wezens verlopen natuurlijk niet altijd even soepel, waardoor het af en toe best spannend wordt en het boek wat minder cozy is dan je zou verwachten. De twee hoofdpersonages zijn onderscheidend, hebben een leuke vibe en trekken je mee in een sprookjesachtig avontuur. Hoewel dit het eerste deel van een serie is, is dit eerste deel goed afgerond en vermoed ik dat het vervolg zich in een heel ander deel van de wereld zal afspelen dan het ijskoude IJsland.