Tegenvaller

(Recensie voor Fantasywereld.nl)

Een hoofdpersonage waarmee het moeilijk is om te sympathiseren
Gild opent met een scène waarbij Auren wordt gedwongen om toe te kijken hoe de man van wie ze houdt seks heeft met zijn andere koninklijke “zadels”. Het is dus zeker wel een verhaal voor volwassen lezers die erotiek niet schuwen – hoewel de erotiek verder niet de boventoon voert. Ik vond het moeilijk om me een voorstelling te maken van Aurens leven, aangezien ze al tien jaar wordt vastgehouden in een gouden paleis en oprecht van Midas lijkt te houden – en ook nog gelooft dat dat wederzijds is, zelfs al mag niemand haar aanraken en dwingt hij haar om te kijken hoe hij seks heeft met anderen.

Het Stockholm syndroom speelt zeker een rol, maar zelfs met die wetenschap had ik moeite met haar naïviteit en het feit dat ze zo makkelijk leek te berusten in haar gevangenschap. Ik miste een beetje pit, al laat ze dat op verschillende momenten wel doorschemeren. Vooral wanneer het anderen betreft, maar ze doet nauwelijks wat om aan haar eigen situatie te veranderen. Op het punt dat ze dat wel begon te doen, kon ik eigenlijk al te weinig sympathie voor haar opbrengen. Misschien voelde dat gewoon niet geloofwaardig genoeg, na die tien jaar, en was het logischer geweest om die periode flink in te korten. Dat er verder maar één bijpersonage was die ik leuk vond – en die slechts een paar hoofdstukken een rol speelde – hielp ook niet mee om van het verhaal te genieten.

Net niet
Geen onvergetelijke personages, dus. Soms maakt dat niet zo heel veel uit als de plot wel heel gaaf is, maar die was in Gild helaas ook vrij mager. Koning Midas besluit naar een ander koninkrijk te gaan en het grootste deel van het boek beslaat de reis van zijn gevolg dat hem achterna komt. De plot lijkt te bestaan uit een aaneenschakeling van bijna-verkrachtingen, machteloze gevoelens, en schuldgevoelens die ik niet zo goed kon plaatsen. Hier en daar maakte een klein beetje worldbuilding het verhaal wat interessanter, maar ook dit sprong er voor mij niet uit. Het was het gewoon allemaal net niet. Zeker omdat dit boek gepromoot wordt als een romantasy, had ik toch wat meer romantiek verwacht, zelfs al was het dark. Nu bestond de “romantiek” uit ongeveer één bladzijde en wilden bijna alle mannen zich aan de hoofdpersoon vergrijpen, wat haast als een herhalend subplot voelde.

Conclusie
Gild was dus niet mijn type boek, hoewel het vlot geschreven is en er aan het einde wel een paar verrassende wendingen zaten die me toch wel nieuwsgierig maken naar het vervolg. Daar komt bij dat er een ontzettend mooie luxe editie van dit boek bestaat, dus zelfs als dit boek niet bevalt, is het wel een hele mooie aanvulling voor wie limited editions verzamelt. Ik kan niet goed duiden waarom dit zo’n populaire serie is, al betekent dat misschien dat de vervolgdelen een stuk sterker zijn.