Lezersrecensie
Een hypocriete held
(Recensie voor www.fantasywereld.nl)
Een hypocriete held
De vrouwelijke piloten worden concubines genoemd en moeten de piloot op alle mogelijke manieren behagen. Deze rol is eigenlijk voor alle vrouwen in Huaxia weggelegd: ze zijn er enkel om mannen te dienen en om kinderen te baren. Zetian vindt dit verschrikkelijk oneerlijk en verzet zich hiertegen. Daarin lijkt ze de enige te zijn. Ik begreep niet goed hoe het kwam dat Zetian de enige was die er zo over dacht, aangezien ze uit hetzelfde milieu komt als alle anderen. Ik vond het sowieso moeilijk om haar te begrijpen, haar beweegredenen waren niet altijd even overtuigend.
Zo zet ze alles op het spel om haar zus te wreken, zonder dat er een band tussen hen lijkt te bestaan. Ze haat haar grootouders en haar ouders – maar uit niets blijkt dat haar band met “Grote Zus” wél goed was. Er waren nauwelijks herinneringen aan haar, waardoor haar drijfveer niet zo sterk was. Meermaals vecht ze voor een beter lot voor alle jonge vrouwen die als concubine sterven. Ze vindt het afschuwelijk dat er zoveel onschuldigen het leven laten. Toch doet het haar helemaal niks als er onschuldigen door háár toedoen sterven en geeft ze niets om het lot van haar familie. Ze vertoont meermaals psychopathische trekjes, maar wordt evengoed als een soort held neergezet. Eigenlijk was ze behoorlijk hypocriet en begreep ik niet waarom niet één maar twee jongens een relatie met haar wilden – zeker omdat ze er eentje daarvan echt als uitschot behandelde.
Een polyamoureuze relatie
Driehoeksrelaties zijn niet echt een originele insteek bij YA-verhalen. Deze mondde echter uit in een polyamoureuze relatie, wat ik dan wel weer interessant vond. Helaas was hier een matige aanloop naar en kregen gevoelens niet echt ruimte om te groeien. Yizhi en Li Shimin waren op zich wel leuke personages om te lezen. De (invloed)rijke Yizhi en Zetian spraken al maandenlang in het geheim af en waren vrienden van elkaar; Li Shimin is een veroordeelde die met ketens en een muilkorf zijn taken moet uitvoeren en Zetians piloot wordt. Yizhi blijkt niet alleen vriendelijk en behulpzaam te zijn – hij deed tegen het einde zelfs iets wat ik echt verbijsterend vond – en ook Shimin was meer dan een brute krijger alleen. De personages hadden dus wel wat diepgang, hoewel Shimin wel weer de typische getekende badboy was. Een type waar ik zelf wel een zwak voor heb, maar dat anderen misschien begint te vervelen.
Lastig om je echt in het verhaal te verliezen
Het hoofddoel van de drie is om het pilotensysteem te vernietigen, zodat er niet langer meisjes opgeofferd worden. Doordat de drie met elkaar zo’n sterk team vormen, zijn ze tot meer in staat dan alle anderen en kunnen ze voor het eerst in decennia een echte aanval op de Hunduns uitvoeren, in plaats van zich altijd te moeten verdedigen. De aanloop hiernaartoe was iets aan de lange kant en doordat ze de Chrysalissen met hun mentale kracht moeten aansturen en ze zich dan een in soort ‘geestwereld’ bevinden, die anders is bij elke piloot, was het soms lastig om je echt in die strijd te verliezen. Behalve dat de Hunduns ‘afschuwelijke monsters’ waren, kregen we ook niet echt een beeld van deze wezens. De gevoerde strijd was enigszins spannend, maar niet dusdanig dat je op het puntje van je stoel zit. Daarbij kwam dat de schrijfstijl me ook niet zo lag, met soms wat infodumpjes, af en toe een iets te hoog of te laag tempo en zinnen die niet echt een lekkere cadans hadden, wat het natuurlijk ook moeilijker maakt om echt in het verhaal te blijven.
Conclusie
Iron Widow is het eerste deel van een trilogie. Xiran Jay Zhao heeft zich door verschillende periodes van de Chinese geschiedenis laten inspireren en dit gebruikt voor een futuristisch, dystopisch verhaal. Aan deze nieuwe setting moet de lezer misschien even wennen, maar het zorgt wel gelijk voor een originele invalshoek. Hoewel de beweegredenen van hoofdpersoon Zetian niet altijd even goed onderbouwd zijn en het de auteur niet gelukt is om de spanning heel hoog op te voeren, is het best een aardig debuut dat mij nieuwsgierig heeft gemaakt naar de vervolgdelen.
Een hypocriete held
De vrouwelijke piloten worden concubines genoemd en moeten de piloot op alle mogelijke manieren behagen. Deze rol is eigenlijk voor alle vrouwen in Huaxia weggelegd: ze zijn er enkel om mannen te dienen en om kinderen te baren. Zetian vindt dit verschrikkelijk oneerlijk en verzet zich hiertegen. Daarin lijkt ze de enige te zijn. Ik begreep niet goed hoe het kwam dat Zetian de enige was die er zo over dacht, aangezien ze uit hetzelfde milieu komt als alle anderen. Ik vond het sowieso moeilijk om haar te begrijpen, haar beweegredenen waren niet altijd even overtuigend.
Zo zet ze alles op het spel om haar zus te wreken, zonder dat er een band tussen hen lijkt te bestaan. Ze haat haar grootouders en haar ouders – maar uit niets blijkt dat haar band met “Grote Zus” wél goed was. Er waren nauwelijks herinneringen aan haar, waardoor haar drijfveer niet zo sterk was. Meermaals vecht ze voor een beter lot voor alle jonge vrouwen die als concubine sterven. Ze vindt het afschuwelijk dat er zoveel onschuldigen het leven laten. Toch doet het haar helemaal niks als er onschuldigen door háár toedoen sterven en geeft ze niets om het lot van haar familie. Ze vertoont meermaals psychopathische trekjes, maar wordt evengoed als een soort held neergezet. Eigenlijk was ze behoorlijk hypocriet en begreep ik niet waarom niet één maar twee jongens een relatie met haar wilden – zeker omdat ze er eentje daarvan echt als uitschot behandelde.
Een polyamoureuze relatie
Driehoeksrelaties zijn niet echt een originele insteek bij YA-verhalen. Deze mondde echter uit in een polyamoureuze relatie, wat ik dan wel weer interessant vond. Helaas was hier een matige aanloop naar en kregen gevoelens niet echt ruimte om te groeien. Yizhi en Li Shimin waren op zich wel leuke personages om te lezen. De (invloed)rijke Yizhi en Zetian spraken al maandenlang in het geheim af en waren vrienden van elkaar; Li Shimin is een veroordeelde die met ketens en een muilkorf zijn taken moet uitvoeren en Zetians piloot wordt. Yizhi blijkt niet alleen vriendelijk en behulpzaam te zijn – hij deed tegen het einde zelfs iets wat ik echt verbijsterend vond – en ook Shimin was meer dan een brute krijger alleen. De personages hadden dus wel wat diepgang, hoewel Shimin wel weer de typische getekende badboy was. Een type waar ik zelf wel een zwak voor heb, maar dat anderen misschien begint te vervelen.
Lastig om je echt in het verhaal te verliezen
Het hoofddoel van de drie is om het pilotensysteem te vernietigen, zodat er niet langer meisjes opgeofferd worden. Doordat de drie met elkaar zo’n sterk team vormen, zijn ze tot meer in staat dan alle anderen en kunnen ze voor het eerst in decennia een echte aanval op de Hunduns uitvoeren, in plaats van zich altijd te moeten verdedigen. De aanloop hiernaartoe was iets aan de lange kant en doordat ze de Chrysalissen met hun mentale kracht moeten aansturen en ze zich dan een in soort ‘geestwereld’ bevinden, die anders is bij elke piloot, was het soms lastig om je echt in die strijd te verliezen. Behalve dat de Hunduns ‘afschuwelijke monsters’ waren, kregen we ook niet echt een beeld van deze wezens. De gevoerde strijd was enigszins spannend, maar niet dusdanig dat je op het puntje van je stoel zit. Daarbij kwam dat de schrijfstijl me ook niet zo lag, met soms wat infodumpjes, af en toe een iets te hoog of te laag tempo en zinnen die niet echt een lekkere cadans hadden, wat het natuurlijk ook moeilijker maakt om echt in het verhaal te blijven.
Conclusie
Iron Widow is het eerste deel van een trilogie. Xiran Jay Zhao heeft zich door verschillende periodes van de Chinese geschiedenis laten inspireren en dit gebruikt voor een futuristisch, dystopisch verhaal. Aan deze nieuwe setting moet de lezer misschien even wennen, maar het zorgt wel gelijk voor een originele invalshoek. Hoewel de beweegredenen van hoofdpersoon Zetian niet altijd even goed onderbouwd zijn en het de auteur niet gelukt is om de spanning heel hoog op te voeren, is het best een aardig debuut dat mij nieuwsgierig heeft gemaakt naar de vervolgdelen.
1
Reageer op deze recensie