Een vermakelijk debuut

Ik vind het altijd heel interessant om te zien hoe de mensheid opkrabbelt na een grote ramp, waardoor ‘Mechanische oase’ me een interessant boek leek. De auteur heeft twee verschillende oorden uitgewerkt die heel verschillend bestuurd worden en die toch veel overlap kennen. Het is leuk om te zien hoe ze invulling geeft aan deze samenlevingen, met nieuwe uitvindingen en totaal verschillende omgangsvormen. Ik had echt het gevoel dat ik een inkijkje kreeg in iets nieuws, iets wat ver van onze eigen samenleving afstaat maar niet als een onaannemelijk toekomstbeeld klinkt.

Op zich leest het verhaal aardig weg. Ik struikelde wel over de vele onnodige komma’s en het overvloedige gebruik van ‘kijkers’ in plaats van ‘ogen’. Daarnaast leek het perspectief soms een beetje uit de hoofdpersoon vandaan te glijden. De personages vond ik niet zo interessant. Ze waren ook met enige afstand beschreven, met weinig emotie waardoor hun lot me weinig deed. Hierdoor miste er diepgang.

Het tempo lag soms ook erg hoog, spannende momenten waren in een oogwenk voorbij zonder dat het echt spannend kon worden. Daarnaast bouwen de mogelijkheden die Valeri heeft door haar chip in zo’n rap tempo op dat ze op een gegeven moment alles leek te kunnen en haar krachten een beetje onbegrensd waren. Hierdoor wisten ze soms iets te makkelijk uit de problemen te komen. Daar stond dan wel weer tegenover dat de personages van het ene tegen het andere probleem aan liepen.

Al met al vond ik Mechanische oase een vermakelijk debuut, met interessante thema’s en leuke invalshoeken. Ik ben benieuwd wat we nog meer van deze auteur gaan zien!