Lezersrecensie
Een somber en donker YA-verhaal
(Recensie voor Fantasywereld.nl)
Een Young Adult-verhaal met stevige thema’s
Pestbloemen is een jeugdboek dat de stempel “voor kinderen van tien jaar en ouder” heeft gekregen. Doordat het hoofdpersonage vijftien is, past het misschien beter bij de leeftijdsgroep daarboven. Door de schrijfstijl en thema’s als de dood, kindermishandeling, serieuze zelfverwijten en religie, denk ik dat het verhaal daar meer thuishoort. Het leest in ieder geval als een vlot YA-verhaal, waarin Magdalena samen met haar zusje naar het Zweedse platteland wordt gestuurd en daar zwaar werk moet uitvoeren. Het verhaal deed me aan Assepoester denken, hoewel het hier geen boosaardige stiefmoeder maar een boosaardige tante is. Er kwam alleen geen fee die alles met een vleugje magie beter maakte; Magdalena moest zichzelf zien te redden.
Meeslepend geschreven
Pestbloemen heeft een mooie opbouw. Het begint vrij intens, met het verlies van de moeder van Magdalena. Niet alleen het verlies zelf is zwaar, maar ook de constante angst die er in Stockholm heerst vanwege de pest houdt je in stevig in de greep. Ook het lijden van de moeder was heftig en trekt je gelijk in het verhaal. De jonge meiden krijgen het zwaar te verduren: ze worden door hun vader voor hun eigen veiligheid naar het platteland gestuurd en worden door hun tante mishandeld, zowel psychisch als fysiek. Aanvankelijk voelde dit ietwat willekeurig, maar naarmate het verhaal vordert komen de redenen hiervoor aan het licht. De flaptekst geeft helaas al veel weg van wat er gebeurt, maar aangezien ik die niet van tevoren gelezen had, wist het verhaal mij wel te verrassen – al werd er best snel over cruciale momenten heen gestapt. Zeker de afronding van de verhaallijn met de mysterieuze Axel ging best snel en vond ik ietwat onbevredigend.
Een inkijkje in het verleden
Emoties zijn goed uitgewerkt en maken het tot een meeslepend verhaal. De antagonisten wel een beetje vlak en waren met wat meer diepgang wellicht beter uit de verf gekomen. Juist de geheimen die onthuld werden, zorgden ervoor dat hun gedrag juist minder goed te begrijpen was en neigde soms misschien iets te veel naar cliché. Niettemin is Pestbloemen een somber, maar mooi verhaal dat je een inkijkje geeft in het door de pest geteisterde verleden. Door het ontbreken van kennis over ziekte of wetenschappelijke zaken in het algemeen werd de oorzaak in religie gezocht, wat in dit verhaal tot manipulatie en angstzaaierij leidde. Daarmee had de auteur de juiste tijdsgeest te pakken op een niveau die dieper is dan enkel sfeervolle beschrijvingen. Deze beschrijvingen kwamen tevens tot leven door illustraties, die een griezelige indruk wekten. Dat waren er helaas maar drie – doordat het op de omslag vermeld stond, had ik er daar wat meer van verwacht.
Conclusie
Pestbloemen is een somber en donker verhaal dat zich in het door de pest geterroriseerde Zweden van het begin van de achttiende eeuw afspeelt. Het is geschikt voor lezers vanaf een jaar of tien en sluit door de schrijfstijl, thema’s en de leeftijd van de hoofdpersoon ook goed bij het YA-publiek aan. Met dit verhaal biedt Mats Strandberg je een kijkje in het verleden en doet hij je beseffen hoe erg de wereld in de daaropvolgende eeuwen veranderd is, iets wat een zekere mate van dankbaarheid schept. Het verhaal wordt ondersteund door enkele grimmige tekeningen en wordt op een meeslepende manier verteld.
Een Young Adult-verhaal met stevige thema’s
Pestbloemen is een jeugdboek dat de stempel “voor kinderen van tien jaar en ouder” heeft gekregen. Doordat het hoofdpersonage vijftien is, past het misschien beter bij de leeftijdsgroep daarboven. Door de schrijfstijl en thema’s als de dood, kindermishandeling, serieuze zelfverwijten en religie, denk ik dat het verhaal daar meer thuishoort. Het leest in ieder geval als een vlot YA-verhaal, waarin Magdalena samen met haar zusje naar het Zweedse platteland wordt gestuurd en daar zwaar werk moet uitvoeren. Het verhaal deed me aan Assepoester denken, hoewel het hier geen boosaardige stiefmoeder maar een boosaardige tante is. Er kwam alleen geen fee die alles met een vleugje magie beter maakte; Magdalena moest zichzelf zien te redden.
Meeslepend geschreven
Pestbloemen heeft een mooie opbouw. Het begint vrij intens, met het verlies van de moeder van Magdalena. Niet alleen het verlies zelf is zwaar, maar ook de constante angst die er in Stockholm heerst vanwege de pest houdt je in stevig in de greep. Ook het lijden van de moeder was heftig en trekt je gelijk in het verhaal. De jonge meiden krijgen het zwaar te verduren: ze worden door hun vader voor hun eigen veiligheid naar het platteland gestuurd en worden door hun tante mishandeld, zowel psychisch als fysiek. Aanvankelijk voelde dit ietwat willekeurig, maar naarmate het verhaal vordert komen de redenen hiervoor aan het licht. De flaptekst geeft helaas al veel weg van wat er gebeurt, maar aangezien ik die niet van tevoren gelezen had, wist het verhaal mij wel te verrassen – al werd er best snel over cruciale momenten heen gestapt. Zeker de afronding van de verhaallijn met de mysterieuze Axel ging best snel en vond ik ietwat onbevredigend.
Een inkijkje in het verleden
Emoties zijn goed uitgewerkt en maken het tot een meeslepend verhaal. De antagonisten wel een beetje vlak en waren met wat meer diepgang wellicht beter uit de verf gekomen. Juist de geheimen die onthuld werden, zorgden ervoor dat hun gedrag juist minder goed te begrijpen was en neigde soms misschien iets te veel naar cliché. Niettemin is Pestbloemen een somber, maar mooi verhaal dat je een inkijkje geeft in het door de pest geteisterde verleden. Door het ontbreken van kennis over ziekte of wetenschappelijke zaken in het algemeen werd de oorzaak in religie gezocht, wat in dit verhaal tot manipulatie en angstzaaierij leidde. Daarmee had de auteur de juiste tijdsgeest te pakken op een niveau die dieper is dan enkel sfeervolle beschrijvingen. Deze beschrijvingen kwamen tevens tot leven door illustraties, die een griezelige indruk wekten. Dat waren er helaas maar drie – doordat het op de omslag vermeld stond, had ik er daar wat meer van verwacht.
Conclusie
Pestbloemen is een somber en donker verhaal dat zich in het door de pest geterroriseerde Zweden van het begin van de achttiende eeuw afspeelt. Het is geschikt voor lezers vanaf een jaar of tien en sluit door de schrijfstijl, thema’s en de leeftijd van de hoofdpersoon ook goed bij het YA-publiek aan. Met dit verhaal biedt Mats Strandberg je een kijkje in het verleden en doet hij je beseffen hoe erg de wereld in de daaropvolgende eeuwen veranderd is, iets wat een zekere mate van dankbaarheid schept. Het verhaal wordt ondersteund door enkele grimmige tekeningen en wordt op een meeslepende manier verteld.
1
Reageer op deze recensie
