Terug naar Wonderland

(Recensie voor www.fantasywereld.nl)

Een prachtige luxe editie
Versplinterd is het eerste deel van een trilogie die door uitgeverij Boekerij wordt uitgeven. Het boek zelf is een pareltje met een prachtige omslag, bedrukt boekblok en bedrukte schutbladen. Het geeft de sprookjesachtige sfeer van het boek goed weer, in tegenstelling tot de Engelse editie die veel minder in het oog springt.

Er zijn al aardig wat hertellingen van Alice in Wonderland geschreven, waarvan ik er zelf geen enkele heb gelezen. Daardoor vind ik het lastig om iets over de originaliteit te zeggen. In Versplinterd speelt in ieder geval een afstammeling van Alice de hoofdrol en bevindt haar moeder zich op een psychiatrische afdeling. Als Alyssa het sterke vermoeden krijgt dat haar moeder helemaal niet gek is, zoekt ze weg naar Wonderland om dat te kunnen bewijzen.

Een sfeervolle wereld met iets te veel nadruk op het absurde
In de eerste hoofdstukken wordt duidelijk dat Alyssa’s moeder haar dochter iets vreselijks heeft aangedaan. Samen met het feit dat Alyssa de fluisteringen van bloemen en insecten kan horen en ze dit verborgen moet houden, is dit een sterk begin. Dat ze gevoelens heeft voor haar beste vriend en het niet meer tussen hen botert sinds hij met een ander samen is, wordt ook al snel aan de lezer getoond en daarmee kunnen de liefhebbers van romantiek ook gelijk hun hart ophalen.

Het begin las dus vlot weg. Dat veranderde naarmate Alyssa in Wonderland terechtkwam. De auteur heeft deze wereld heel sfeervol neergezet, vol met bizarre wezens en bizarre regels. Ze geeft blijk van veel creativiteit en laat allerlei absurde dingen gebeuren. Deze absurditeit zorgde er alleen wel voor dat het me uit het verhaal haalde of dingen onduidelijk werden. Soms is er zo veel aandacht voor beschrijvingen van deze bizarre figuren of zaken dat het verhaal zelf een beetje stokt. Het kostte me daardoor best wat moeite om door het middenstuk heen te komen. Wat ik las, kwam niet goed binnen of bleef me niet bij en daardoor kon ik het boek gemakkelijk wegleggen. Zo rond de climax vond er echter een toffe twist plaats en zat ik weer helemaal in het verhaal. Het verhaal zit goed in elkaar en er speelt van alles op de achtergrond. De clou van het verhaal is dus sterk, de stappen ernaartoe waren soms wat vaag of simpelweg gewoon niet zo interessant – vooral omdat Alyssa allerlei hulpmiddelen kreeg aangereikt en alles soms wel erg makkelijk leek te gaan. Mét een goede reden, blijkt achteraf, dat wel.

Geen overtuigende liefdesdriehoek
Het verhaal is geschreven vanuit Alyssa’s perspectief, in de ik-vorm. Toch kwamen haar emoties niet echt bij me binnen. De driehoeksrelatie wist me ook niet helemaal te pakken. Haar gevoelens voor haar beste vriend waren duidelijk, maar die voor haar ‘gids’ in Wonderland (Morpheus) voelden een beetje geforceerd en wisten me niet te overtuigen. Het leek vooral op lust gebaseerd en ook Morpheus gevoelens voelden een beetje afgezaagd. Zoals ik wel vaker heb bij love triangles, vond ik het ook hier een beetje overbodig, al zullen anderen er waarschijnlijk van smullen. De mannen waren elkaars tegenpolen, wat de dynamiek best interessant had kunnen maken. Uiteindelijk zijn ze elkaar helaas vooral aan het afsnauwen. Alyssa zelf was een redelijk doorsnee personage. Niet iemand die me zal bijblijven, maar ook niet iemand die me mateloos irriteerde. Wel werd er meermaals geduid op een ‘duistere, onbezonnen kant’ die ze in zichzelf ontdekte. Daar had meer uitgehaald kunnen worden – of misschien komt dat nog, in de vervolgdelen. Mij was het in elk geval niet echt opgevallen als er steeds zo de nadruk op werd gelegd.

Conclusie
Versplinterd is het eerste deel van een trilogie die gebaseerd is op Alice in Wonderland. De auteur is er goed in geslaagd om een absurde wereld te creëren en een eigen draai aan het sprookje te geven. De absurde dingen kunnen wat overweldigend zijn en de aandacht van het verhaal afleiden, waardoor het je niet echt beetgrijpt. Met een mooie twist tegen het einde, wist de auteur mij toch weer in het verhaal te trekken en dat maakte het matige middenstuk ruimschoots goed. Hoewel de problemen uit het eerste deel zijn opgelost en het als een afgerond verhaal beschouwd kan worden, is er genoeg ruimte voor een vervolg.