Opdat we nooit vergeten!

Ik heb dit boek bij een actie van Samenlezenisleuker en Edwin Vrielink gewonnen.
 
Bij dit boek zat ook een brief van Edwin, waarin hij uitlegt hoe het boek tot stand is gekomen en welke gebeurtenissen in het boek zijn opgenomen. Alleen gebeurtenissen waar minimaal twee getuigenissen zijn, hebben het gered.
 
Elk hoofdstuk is een onderwerp dat betrekking heeft op concentratiekampen, bijvoorbeeld Honger, Aan het werk, De Friesenwall. In elk hoofdstuk worden getuigen geciteerd, de naam van de getuige staat erbij vermeld.  Hierdoor komt het eens zo hard binnen omdat dit benadrukt dat dit daadwerkelijk gebeurd is. Sommige zaken zijn bijna niet voor te stellen. Soms is er een kleine inleiding van Edwin voordat de overlevenden geciteerd worden.
 
Edwin bedankt dat je dit boek onder mijn aandacht heb gebracht. Ik heb het gelezen met een traan en soms toch een lach, knap hoe de mannen in die barre omstandigheden leefden en overleefden.  Maar ook met afgrijzen, hoe mensen andere mensen behandelden, zo hoor je niet met elkaar om te gaan. Daarnaast bewondering voor mensen die tegen autoriteiten klaagden over de behandeling van de gevangenen en voor gevangenen die voor elkaar opkwamen.
 
Iedereen zou dit boek moeten lezen opdat we niet vergeten en het nooit meer gebeurd. Gezien de huidige situatie in de wereld ben ik ervan overtuigd dat er altijd en overal “leiders” kunnen opstaan die mensen net zover krijgen als toen. Laten we samen ervoor zorgen dat dit niet meer gebeurt.
 
Quotes:
 
De zak is verdeeld, de gevangenen verraden en bestelen elkander, dat is ellendig in een kamp en dat had ik nooit gedacht.
 
Hij had ook de knuppelaars gezien, maar mocht zich er niet mee bemoeien, maar was daarom zelf bij de plank gaan staan.