Voor liefhebbers van een psychologische thriller.

Hana de Jong, dochter van een Koreaanse moeder en een Friese vader, is opgegroeid in Friesland. Twee jaar geleden na het afsluiten van haar studie is ze met haar moeder, naar Korea gegaan om haar moeders familie te bezoeken. Haar moeder overlijdt tijdens de vakantie en Hana blijft daarna in Korea wonen. Ze start haar eigen bedrijf “de laatste reis”, ze zorgt er samen met Duri voor dat woningen na het overlijden van de bewoner respectvol opgeruimd en schoongemaakt worden. Samen bezorgen ze de erfenis bij de nabestaanden.
 
In het boek volgen we Hana tijdens haar werk en in haar spaarzame vrije tijd. We leren haar kennen als een jonge vrouw die haar hart op de juiste plek heeft en haar werk met respect voor de overledene uitvoert. Tijdens een van de opdrachten vinden ze maar weinig persoonlijke stukken, waaronder een speldje van een tafeltennisclub, van de overledene. Vlak erna krijgt ze een “dreig”brief met net zo’n speldje. Na het ontvangen van de dreigbrief gebeuren er nog een aantal zaken waar ze haar vraagtekens bij heeft. Ze leert John kennen, maar kan ze hem vertrouwen?Wie is hij en wat is er met de speldjes?
 
Naast Hana volgen we nog een aantal personen die belangrijk zijn voor het verhaal, maar waar ik hier niets over ga zeggen. Uiteindelijk komen we erachter wat er gebeurd is, Suzanna heeft een waar kunstwerk neergezet. Het boek gaat over familie, vertrouwen, rouwen, liefde, cultuur maar ook over doorzetten. Hana leeft zoveel mogelijk volgens Koreaanse normen en waarden, die soms mijlenver van de Nederlandse gebruiken verwijderd zijn. Gedurende de zoektocht komt ze tot de ontdekking dat ze nog steeds niet alles weet.

Ik begon aan het boek en kreeg steeds nieuwe vragen, sommige werden snel beantwoord, anderen bleven tot het einde van het boek in mijn hoofd zitten. Ook kreeg ik een idee hoe het is om ouders met verschillende nationaliteiten te hebben.
Dit was mijn eerste kennismaking met Suzanna Esther, maar het was zeker niet haar laatste boek dat ik las. Haar schrijfstijl nam me mee naar Korea. Ik stond in de keuken Kimchi te maken en werkte mee met "de laatste reis ". Dit heeft Suzanna heel mooi en respectvol beschreven.
 
Quotes:

Ik stond het grootste deel van mijn leven in de keuken. Ik ben uitgekookt.

Niemand is ooit rustig geworden, omdat een ander dat wil. 

Voor Koreanen is het ronduit onbeschoft om iemand negatief te bestempelen.

In Zuid-Korea is het ongebruikelijk om prille liefdes aan je ouders voor te stellen.