'Eén van de uitblinkers, zo al niet de beste YA roman van 2014.'

Als auteur schrijf ik niet of nauwelijks recensies over boeken van Nederlandse collega-auteurs. Geef je een hoge waardering dan wordt dat gezien als vriendjespolitiek, geef je een lage waardering dan ben je waarschijnlijk jaloers. Toch maak ik heel af en toe hierop een uitzondering. Een boek dat me raakt, zo goed geschreven is of je laat nadenken over de gebeurtenissen of karakters, lang nadat de laatste woorden zijn gelezen, kan ik niet zomaar stilzwijgend voorbij laten gaan.

In dit geval heb ik het over Elke dag een druppel gif, geschreven door Wilma Geldof. En nee, ik ken de auteur niet, dus de recensie is zo objectief als maar kan zijn, voor zover je nog van objectief kan spreken bij een boek dat geschreven is zoals Elke dag een druppel gif geschreven is. 

Elke dag een druppel gif vertelt over Maarten, een jongen die opgroeit in een NSB-gezin tijdens de tweede wereldoorlog. Maarten is de jongste van twee kinderen en heeft een moeizame relatie met zijn vader. Deze besluit om zich aan te sluiten bij de NSB en het hele gezin onder te dompelen in de Nationaal-Socialistische denkwijze.

Met een dominante vader en een moeder die hem in alles gehoorzaamt, heeft Maarten het niet makkelijk. In zijn ogen ziet zijn vader hem als een zwakkeling en steekt zijn oudere broer in alles met kop en schouders boven hem uit. Ook heeft hij het zwaar op school, waar iedereen hem als een landverrader ziet. Als NSB-kind wordt hij gepest en in elkaar geslagen en op een gegeven moment mag hij ook niet meer omgaan met zijn vriendinnetje dat van Joodse afkomst is. Toch gelooft hij heilig in alles wat zijn vader hem leert en is Hitler zijn grote voorbeeld. Zo draagt hij altijd een foto van de Führer bij zich voor geluk. 

Het verhaal wisselt tussen de ervaringen van Maarten in WO II en Maarten als 19-jarige net na de oorlog, waarin hij een relatie krijgt met Hanne. Hij durft zich echter niet helemaal te geven in die relatie. Hij schaamt zich voor zijn verleden en als hij min of meer gedwongen naar een schoolreünie gaat, wordt hij geconfronteerd met iets wat hij als 13-jarige heeft gedaan en mogelijk grote gevolgen heeft gehad.