Een debuut met de vragen die ertoe doen

Jonge goden is het debuut van Kris Heyvaert (1987), die als eindredacteur voor een mediabedrijf werkt en een Taal- en Letterkundediploma van de Vrije Universiteit Brussel op zak heeft.

In dit boek volgen we de levens van een succesvolle schrijver, Tom, en een aantal jonge mensen van wie de levens op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Tom heeft altijd succes gehad met zijn boeken, heeft het financieel allemaal wel voor elkaar en altijd wel geluk gehad met meisjes op te pikken. Toch zit hij emotioneel in zak en as, vooral nadat zijn grote liefde, Julie hem verlaten heeft. Hij blijft dan ook vooral hangen in de whisky. David is Toms literaire agent, Joke is Toms nichtje die eveneens op dezelfde uitgeverij werkt, en Sofie is de minnares van Stijn, Jokes vriend. Het klinkt allemaal zeer ingewikkeld, en zo is het ook om het boek goed te kunnen volgen. Daarnaast verspringen de verschillende hoofdstukken ook nog eens in tijd wat je telkens pas laat door hebt. Je moet je dus wel goed kunnen concentreren op dit boek.

Alle personages blijken moeite te hebben met hetzelfde: de liefde en relaties in al hun vormen… Heyvaert geeft een eerlijk maar vrij cynisch beeld hoe zijn personages hun leven organiseren en keuzes maken. Niets is evident. Ze hebben allemaal hun ambitie en heel wat grote gedachten. Omdat er zich veel afspeelt rond een uitgeverij, krijgt de lezer eveneens de kleine kantjes van het schrijfproces mee, wat het allemaal nog veel interessanter maakt. Tom is aan het schrijven aan zijn roman ‘Jonge goden’, dezelfde titel dat dit boek meegekregen heeft, en met een duidelijke allusie op de bundel ‘Mooie jonge goden’ uit 1986, van de generatie schrijvers van Herman Brusselmans, Tom Lanoye en Kristien Hemmerechts. Een inkijkje in deze wereld krijgt de lezer zeker ook mee tijdens het lezen van dit boek.

Heyvaert maakt gebruik van een mooie beeldende stijl, hem niet vreemd als scenarist, en een mooie en creatieve taal. De toon is mild cynisch en ironisch. Ook tussen de zinnen door moet je af en toe wat kunnen lezen. Het is niet zo makkelijk om je in één van de personages in te leven vanwege het diverse en verspringende beeld, maar ieder verhaal heeft boeiende kenmerken die je kunnen blijven interesseren.
Eigenlijk ben je als lezer benieuwd hoe en of de keuzes van al die personages met elkaar gaan samenvallen, en hoe het allemaal gaat aflopen. In het begin is het best een lastig boek om in te komen, maar langzamerhand word je meer en meer aangetrokken door de personages die de jonge goden van dit verhaal zijn.